Μια παράδοση της Βοιωτίας για την γέννηση του Θεού Απόλλωνα στο βουνό της Δήλος και το ξεκαθάρισμα του Αρχιερέα των Δελφών Πλούταρχου, για το πως ξεχωρίζουν οι ημίθεοι, από τους αγέννητους αθάνατους Θεούς, και όχι ιδεο-θεούς.

Μια παράδοση της Βοιωτίας για την γέννηση του Θεού Απόλλωνα στο βουνό της Δήλος και το ξεκαθάρισμα του Αρχιερέα των Δελφών Πλούταρχου, για το πως ξεχωρίζουν οι ημίθεοι, από τους αγέννητους αθάνατους Θεούς, και όχι ιδεο-θεούς.

Τα επιπλέον ενδιάμεσα σχόλια μου (στο μονοκόμματο αρχαίο Ελληνικό κείμενο που θα βάλω), θα είναι πάντα μέσα σε παρένθεση και θα έχουν στην αρχή με κόκκινο χρώμα, το σύμβολο αυτό @

«Σε μικρή απόσταση από τα έλη υπάρχει ναός του Τεγυραίου Απόλλωνα και εγκαταλειμμένο μαντείο όχι από πολύ καιρό, αφού άκμαζε μέχρι τους Μηδικούς πολέμους με μάντη τον Εχεκράτη.

Η παράδοση αναφέρει ότι εκεί γεννήθηκε ο Απόλλωνας· και το κοντινό βουνό ονομάζεται Δήλος, και εκεί καταλήγουν τα νερά του Μέλανα ποταμού, και πίσω από το ναό αναβλύζουν δυο πηγές με θαυμαστό νερό για τη γλυκύτητα και τον όγκο του και τη δροσιά του, που τη μια μέχρι και σήμερα την ονομάζουμε Φοίνικα και την άλλη Ελαία, και επομένως η θεά γέννησε όχι ανάμεσα σε δυο δένδρα αλλά ανάμεσα σε δυο πηγές ».

(@ «καὶ τὸ μὲν πλησίον ὄρος Δῆλος καλεῖται», «και το κοντινό βουνό ονομάζεται Δήλος».

Άριστος γνώστης των θρησκευτικών και λατρευτικών πραγμάτων της περιοχής του ο Πλούταρχος λόγω και της ιδιότητας και του ιερατικού του αξιώματος στο μαντείο των Δελφών, προβαίνει εδώ με την ευκαιρία της αναφοράς του στο μαντείο του Θεού Απόλλωνα στην Τεγύρα της Βοιωτίας σε μακροσκελή αφήγηση με τοπικιστικό περιεχόμενο για τον τόπο γέννησης και καταγωγής του Θεού Απόλλωνα, γνωστού και ως Δήλιου, αφήνοντας να νοηθεί ότι την προσωνυμία του αυτή δεν την οφείλει στο νησί Δήλος αλλά στο όμορο προς τη γενέτειρά του όρος Δήλος.

«ἀλλὰ ῥείθρων τῆς θεοῦ λοχευθείσης», «η θεά γέννησε όχι ανάμεσα σε δυο δένδρα αλλά ανάμεσα σε δυο πηγές».

Η λοχεία σε δεξαμενή για διευκόλυνση του τοκετού είναι γνωστότατη πανάρχαια μέθοδος, που σήμερα προβάλλεται από τον ιατρικό κόσμο ως «καινοτομία της γυναικολογίας».

Αυτή τη μέθοδο για τη γέννηση του Θεού Απόλλωνα υπαινίσσεται εδώ ο Πλούταρχος από τη Λητώ στις πηγές του Φοίνικα και της Ελαίας που πηγάζουν από το όρος Δήλος της Βοιωτίας διευκρινίζοντας ότι τα δυο αυτά ονόματα είναι πηγές και όχι τα γνωστά δένδρα.

Για την προαναφερόμενη μέθοδο τοκετού μόνο σε λουτρό αποκαλυπτική είναι η «δεξαμενή λοχείας» που βρέθηκε σε αρχαιολογικές ανασκαφές στο Δίον Πιερίας, στο ναό της Ίσιδας Λοχίας (πρώην Υπολυμπιδίας Θεάς Αφροδίτης - Θεάς Άρτεμης), (βλέπε Δ. Παντερμαλή, Δίον, σελίδα 26, έκδοση Αδάμ, Αθήνα 1997).

«Γιατί κοντά είναι και το Πτώο, όπου λένε ότι η θεά φοβήθηκε, γιατί εμφανίστηκε ξαφνικά ένα αγριογούρουνο, και παρόμοια ενισχύουν οι τόποι την παράδοση για τη γέννηση του θεού με τα σχετικά για τον Πύθωνα και τον Τιτυό ».

(@ « Πτώον »: Βουνό της Βοιωτίας μεταξύ της Κωπαΐδας και της Ευβοϊκής θάλασσας, όπου υπήρχε το ιερό και το μαντείο του Πτώου Απόλλωνα (το λεγόμενο και Τεγυραίο μαντείο).

Αξιοσημείωτη είναι η ετυμολογική προσέγγιση του ονόματος από τον Πλούταρχο, που το παράγει από το ρήμα πτοούμαι (= φοβάμαι), καθώς η Λητώ φοβήθηκε κατά τη γέννα της εκεί από αγριόχοιρο που εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά της (επίθετο που προσδιορίζει σωστότερα τη μητέρα του Απόλλωνα και όχι τον ίδιο τον Θεό Απόλλωνα).

« Πύθων », «Πύθωνας»: Το φοβερό φίδι (δράκοντας), παιδί της Γης, που γεννήθηκε σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία από το νερό που απέμεινε μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και προξενούσε μεγάλες συμφορές στα νότια του Παρνασσού μέρη.

Φονεύθηκε από τον Θεό Απόλλωνα τέσσερις μέρες μετά τη γέννησή του, καθώς δεν άφηνε το νεογέννητο να βρει το μαντείο των Δελφών.

Στο μύθο αυτό είναι αφιερωμένος ο Ομηρικός «Ύμνος στον Απόλλωνα», και η παράδοση συνδέει την πανελλήνια γιορτή «Πύθια» στους Δελφούς σε ανάμνηση της εξόντωσης του Πύθωνα από τον Θεό Απόλλωνα.

« Τιτυός »: Μυθολογικός γίγαντας στην Εύβοια, γιος του Θεού Δία και της Ελάρας, κόρης του Ορχομενού.

Σκοτώθηκε από βέλη του Θεού Απόλλωνα και της Θεάς Άρτεμης, γιατί είχε επιτεθεί εναντίον της μητέρας τους Λητούς.

Καταδικάστηκε στον Άδη να παραμένει μόνιμα ύπτιος, ενώ δυο γύπες κατασπάραζαν το συκώτι του, όπως αφηγείται ο ομηρικός Οδυσσέας που τον είχε δει κατά την κατάβασή του στον Άδη ).

«Τις περισσότερες από τις αποδείξεις τις παραλείπω· γιατί, η παράδοση αυτόν το θεό (@ τον Τεγυραίο Θεό Απόλλωνα) δεν τον συμπεριλαμβάνει ανάμεσα στους άλλους θεούς ως αθάνατο με αρχική του προσέλευση θνητό, όπως τον Ηρακλή και το Διόνυσο, που απέβαλαν τη θνητή και πάσχουσα φύση (@ σε αθάνατη) λόγω της αρετής τους, αλλά είναι ένας από τους αιώνιους και αγέννητους θεούς, αν βέβαια πρέπει να πιστεύουμε σ’ αυτά με βάση τα όσα έχουν ειπωθεί από τους συνετότατους και αρχέγονους προγόνους μας ».

(Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Πελοπίδας – Μάρκελος, 16.5 – 16.8).

(@ «οὐ γὰρ ἐν τοῖς ἐκ μεταβολῆς ἀθανάτοις γενομένοις γεννητοῖς ὁ πάτριος λόγος τὸν θεὸν τοῦτον ἀπολείπει δαίμοσιν», «η παράδοση αυτόν το θεό (@ τον Τεγυραίο Θεό Απόλλωνα) δεν τον συμπεριλαμβάνει ανάμεσα στους άλλους θεούς ως αθάνατο με αρχική του προσέλευση θνητό».

Τα ιερά χώματα της περιοχής του υπερασπίζεται εδώ ο Πλούταρχος με την παρέκβαση του για τη γέννηση εκεί του Θεού Απόλλωνα.

Ως θεολόγος και με το μέγιστο αρχιερατικό αξίωμα στο ναό του Θεού Απόλλωνα στους Δελφούς, βρίσκει την ευκαιρία να υμνήσει τον Θεό του (και Θεό μας), που με τόση ευλάβεια και συνέπεια υπηρετεί, θυμίζοντας την από τα πανάρχαια χρόνια κρατούσα άποψη ότι ο Θεός Απόλλωνας είναι «εἷς τῶν ἀϊδίων καὶ ἀγεννήτων θεών», αθάνατος από τη φύση του, αντιδιαστέλλοντάς τον από τον Ηρακλή και το Διόνυσο, που λατρεύονται επίσης πολύ στην περιοχή (και σ’ όλη την Ελλάδα), αλλά αυτοί είναι ημίθεοι, «ἐκ μεταβολῆς ἀρετῇ τὸ θνητὸν καὶ παθητὸν ἀποβαλόντας», «που απέβαλαν τη θνητή και πάσχουσα φύση (@ σε αθάνατη) λόγω της αρετής τους».

«εἰ δεῖ τοῖς ὑπὸ τῶν φρονιμωτάτων καὶ παλαιοτάτων λεγομένοις τεκμαίρεσθαι περὶ τῶν τηλικούτων», «αν βέβαια πρέπει να πιστεύουμε σ’ αυτά με βάση τα όσα έχουν ειπωθεί από τους συνετότατους και αρχέγονους προγόνους μας».

«Υποθετική» πρόταση χρησιμοποιεί εδώ ο Πλούταρχος για να στηρίξει την άποψή του περί του «αγέννητου» Θεού Απόλλωνα, με την αναφορά του στους πολύ πιο παλαιούς από αυτόν Έλληνες σοφούς (πιθανότατα εννοεί το μύστη Ορφέα, τη Θεογονία του Ησιόδου, τις θεολογικές απόψεις των προσωκρατικών, το Σωκράτη, τον Ξενοφάνη τον Κολοφώνιο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και άλλους).

Προξενεί εξάλλου εντύπωση πώς ο Πλούταρχος 120 χρόνια μετά τη γέννηση του Α- Χριστού Ιησού, με δεδομένη και την Ιστορική γνώση του Πλουτάρχου για τη Ρώμη και την Αθήνα (όπου είχαν κηρύξει τη νέα θρησκεία οι Απόστολοι Παύλος και Πέτρος), δε μιλά ο Πλούταρχος καθόλου για την ύπαρξη πιστών, ιδεών και πιστεύω του Εβραιοχριστιανισμού !!!

Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλά Εβραιοχριστιανικά παραμύθια περί πολλών πιστών Εβραιοχριστιανών και εξαπλώσεως του Εβραιοχριστιανισμού σε Ελλάδα και Ρώμη, αφού ο Αρχιερέας των Δελφών Πλούταρχος, δεν κάθεται καν να συγκρίνει το πανάρχαιο χαρακτηριστικό των Ελληνικών Θεών «αλλά είναι ένας από τους αιώνιους και αγέννητους θεούς», (που έχει αυτό το αγέννητο και ο Τεγυραίος Θεός Απόλλωνας), με το αγέννητο του θεού των Εβραιοχριστιανών.

Δείχνει να το αγνοεί γενικώς ο Πλούταρχος αυτό το χαρακτηριστικό του αγέννητου Εβραίου θεού, για να θελήσει να το κάνει έστω μια σύγκριση.

Σκεφτείτε Έλληνες λατρευτές του Ελληνικού Πανθέου, ότι ο Αρχιερέας Πλούταρχος εδώ μας ξεκαθαρίζει ποιοι είναι οι ημίθεοι και ποιοι ανήκουν στους «τῶν ἀϊδίων καὶ ἀγεννήτων Θεών», «των αιωνίων και αγεννήτων Θεών» και κάποιοι γράφουν στο Διαδίκτυο (και κάποιοι συγγραφείς στα βιβλία τους), κάνοντας τις Θεές και τους Θεούς των Ελλήνων δήθεν Ιδεο-θεές και Ιδεο-θεούς ή φυσικές δυνάμεις !!!

Δηλαδή θέλουν να κάνουν κάποιοι την Θρησκεία και λατρεία των προγόνων μας και δικών μας Θεών, χωρίς αληθινούς αιώνιους αθάνατους Θεούς, αλλά με Ιδεο-θεούς που δεν βοήθησαν ποτέ τους Έλληνες, γιατί υπήρξαν μόνον ως ιδέες κάποιων φιλοσόφων και όχι ως Ιερατικές Θεολογικές Θέσεις, που στην αρχαία Ελλάδα είχε πάντα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο η εκάστοτε Πόλις Κράτος στους νόμους της (και φυσικά και τα Μαντεία και τα υπόλοιπα Ιερά) και όχι ότι γνώμη έλεγε ή έγραφε ο κάθε φιλόσοφος για τους Θεούς.

Η Πολιτεία με τους νόμους της περί Θεών περιφρουρούσε την λατρεία των Θεών και όχι οι φιλόσοφοι.

Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες πολίτες πήγαιναν στον εκάστοτε ναό για να υμνήσουν και να ζητήσουν βοήθεια από τον εκάστοτε Έλληνα Θεό, χωρίς να λογαριάσουν ποτέ πως θέλει να τον «αναλύσει» τον Έλληνα Θεό ο κάθε φιλόσοφος.

Ποτέ δεν είχαν οι αρχαίοι Έλληνες Θρησκεία με τις ιδέες των φιλοσόφων, αλλά είχαν Θρησκεία που πήγαιναν και έκαναν Θυσίες στις Θεϊκές Οντότητες των Θεών ακόμη και τις λίγες τελευταίες ώρες τους πριν πεθάνουν, ακόμη και οι ίδιοι οι φιλόσοφοι.

Όπως έκανε μέχρι και ο Σωκράτης, που κατηγορήθηκε και δικάστηκε για θεολογικό ζήτημα, αλλά την τελευταία στιγμή την ζωής του στην φυλακή (λίγο πριν πιεί το κώνειο), ζήτησε από τον μαθητή του Κρίτωνα να θυσιάσει έναν πετεινό στον Θεό Ασκληπιό (γιό του Θεού Απόλλωνα) και μάλιστα του τόνισε να το κάνει και να μην το ξεχάσει!!!)

«Κρίτωνα, χρωστάμε στον Ασκληπιό έναν πετεινό.

Δώστε την οφειλή και μην την αμελήσετε.

Θα το κάνουμε είπε ο Κρίτων».

(Πλάτωνας, Φαίδων, 118a).

«‘ὦ Κρίτων, ἔφη, τῷ Ἀσκληπιῷ ὀφείλομεν ἀλεκτρυόνα: ἀλλὰ ἀπόδοτε καὶ μὴ ἀμελήσητε.’ ἀλλὰ ταῦτα, ἔφη, ἔσται, ὁ Κρίτων».

(Πλάτωνας, Φαίδων, 118a).

(@ Τι λέτε Έλληνες λατρευτές του Ελληνικού Πανθέου: Ο Σωκράτης λίγο πριν πεθάνει ζητάει να κάνουν θυσία πετεινού σε Ιδεο-θεό ή φυσική δύναμη, ή στην Θεϊκή Οντότητα του Θεού Ασκληπιού, όπως συνήθιζαν να θυσιάζουν όλοι οι πρόγονοι μας στον Θεό Ασκληπιό, ως παρήγορη θεότητα που συμπαραστεκόταν στους ανθρώπους μαλακώνοντας τον πόνο τους ;

Πάντως εγώ σε αόρατη ιδέα (Ιδεο-θεά ή Ιδεο-θεό) και όχι Θεϊκή Οντότητα, δεν θα έκανα ποτέ θυσία εκατό βοδιών (Εκατόμβη), δεν θα έχτιζα ποτέ κανέναν πελώριο και περίλαμπρο Ελληνικό ναό για να πηγαίνω να παρακαλώ τις δύσκολες στιγμές μου να με βοηθήσει η δήθεν Ιδεο-θεά ή Ιδεο-θεός και σίγουρα την στιγμή που θα ήξερα ότι θα πεθάνω, δεν θα απαιτούσα να κάνουν θυσία σε μια Ιδεο-θεά ή Ιδεο-θεό, εκτός αν πίστευα ότι οι Θεοί μου είναι αληθινές Θεϊκές Οντότητες και αυτές μόνον θα μπορούσαν να με βοηθήσουν.

Καταλαβαίνετε Έλληνες, ότι αν λέτε ότι οι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοι μας πίστευαν τους Θεούς τους και Θεούς μας, σαν Ιδεο-θεούς ή φυσικές δυνάμεις, δεν κάνετε τίποτα άλλο από το να καταστρέφετε όλους τους ναούς των Ελλήνων (λόγω της μη ύπαρξης αληθινής Θεϊκής Οντότητας) και να βγάζετε μέσα από την κατοικία του την κάθε Θεϊκή Οντότητα που κατοικεί μέσα στον Ελληνικό ναό ;

Γιατί στους αρχαίους Έλληνες ο Ναός, βγαίνει από το ρήμα ναίω, που σημαίνει κατοικώ, διαμένω, βρίσκομαι.

Δηλαδή μέσα στον Ελληνικό ναό, κατοικεί και είναι η κατοικία του κάθε Έλληνα Θεού και γι’ αυτό οι τελετές προς τον Έλληνα Θεό γινόταν έξω και όχι μέσα στον Ελληνικό ναό.

Ακόμη και ο Εβραίος προσηλυτιστής Παύλος (Σαούλ) όταν πήγε στην Αθήνα, γνωρίζει ότι o αρχαίος Έλληνας λατρευτής ονόμασε τα ιερά κτίρια του ναούς, γιατί κατοικούν μέσα οι Θεοί των Ελλήνων.

Και γνωρίζοντας μέχρι και ο Εβραίος Παύλος (Σαούλ) αυτή την λατρευτική θέση των αρχαίων Ελλήνων, λέει: )

«Ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο και όλα είναι στον κόσμον, και ο οποίος είναι Κύριος ουρανού και γης, δεν κατοικεί σε ναούς κατασκευασμένους από χέρια ανθρώπων».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφοι 24 ).

«ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφοι 24 ).

(@ Μέχρι και Εβραίος προσηλυτιστής Παύλος (Σαούλ) γνωρίζει ότι οι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοι μας είχαν τους ναούς τους για να κατοικεί μέσα κάποια Θεϊκή Οντότητα (δηλαδή κάποιος Έλληνας Θεός) και τώρα κάποιοι δήθεν Έλληνες λατρευτές (που οι περισσότεροι μας δηλώνουν ότι είναι άθεοι και αγνωστικιστές), μας ζαλίζουν ότι Θεοί των Ελλήνων ήταν Ιδέες ή φυσικές δυνάμεις και όχι Θεϊκές Οντότητες, που αυτό ούτε ένας προσηλυτιστής Εβραίος σαν τον Παύλο (Σαούλ), δεν τόλμησε να το πει !!!

Έτσι όπως δήθεν λατρεύουν κάποιοι δήθεν Έλληνες λατρευτές (που άρχισαν τώρα να πιστεύουν ότι οι Θεοί είναι Ιδέες ή φυσικές δυνάμεις και όχι Θεϊκές Οντότητες), στο τέλος οι Έλληνες λατρευτές του Ελληνικού Πανθέου δεν θα έχουν όχι χιλιάδες, όχι δώδεκα, αλλά ούτε έναν αληθινό Θεό των Ελλήνων να προσεύχονται για να τους προστατεύσει, να τους βοηθήσει και να τους στηρίξει στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους !!!

Βρε με το ζόρι να θέλουν κάποιοι συγγραφείς και κάποιοι δήθεν Έλληνες λατρευτές (Αγνωστικιστές και Άθεοι), οι Έλληνες λατρευτές του Ελληνικού πανθέου να αρχίσουν να λατρεύουν ιδέες και Ιδεο-θεές και όχι τις αληθινές Θεϊκές Οντότητες που λάτρευαν και οι Έλληνες πρόγονοι μας !!!

Λέτε Έλληνες λατρευτές να είναι αυτό μόνον η ιδέα μου και θα πρέπει να χτίσω και ναό γι’ αυτήν την ιδέα μου, και να την λατρεύω για Θεό μου και να κάνω και θυσίες ;

Εδώ μονοκόμματο και το αρχαίο Ελληνικό κείμενο:)

«[16.5] Μικρὸν δ' ὑπὸ τὰ ἕλη νεώς ἐστιν Ἀπόλλωνος Τεγυραίου καὶ μαντεῖον ἐκλελειμμένον οὐ πάνυ πολὺν χρόνον, ἀλλ’ ἄχρι τῶν Μηδικῶν ἤκμαζε, τὴν προφητείαν Ἐχεκράτους [16.6] ἔχοντος. ἐνταῦθα μυθολογοῦσι τὸν θεὸν γενέσθαι καὶ τὸ μὲν πλησίον ὄρος Δῆλος καλεῖται, καὶ πρὸς αὐτὸ καταλήγουσιν αἱ τοῦ Μέλανος διαχύσεις, ὀπίσω δὲ τοῦ ναοῦ δύο ῥήγνυνται πηγαὶ γλυκύτητι καὶ πλήθει καὶ ψυχρότητι θαυμαστοῦ νάματος, ὧν τὸ μὲν Φοίνικα, τὸ δ' Ἐλαίαν ἄχρι νῦν ὀνομάζομεν. <ἐνταῦθα μυθολογοῦσι γενέσθαι τὸν θεόν>, οὐ φυτῶν μεταξὺ δυεῖν, ἀλλὰ ῥείθρων τῆς θεοῦ λοχευθείσης. [16.7] καὶ γὰρ τὸ Πτῷον ἐγγύς, ὅθεν αὐτὴν ἀναπτοηθῆναι προφανέντος ἐξαίφνης κάπρου λέγουσι, καὶ τὰ περὶ Πύθωνα καὶ Τιτυὸν ὡσαύτως οἱ τόποι τῇ γενέσει τοῦ θεοῦ [16.8] συνοικειοῦσι· τὰ γὰρ πλεῖστα παραλείπω τῶν τεκμηρίων. οὐ γὰρ ἐν τοῖς ἐκ μεταβολῆς ἀθανάτοις γενομένοις γεννητοῖς ὁ πάτριος λόγος τὸν θεὸν τοῦτον ἀπολείπει δαίμοσιν, ὥσπερ Ἡρακλέα καὶ Διόνυσον, ἐκ μεταβολῆς ἀρετῇ τὸ θνητὸν καὶ παθητὸν ἀποβαλόντας, ἀλλὰ τῶν ἀϊδίων καὶ ἀγεννήτων εἷς ἐστιν, εἰ δεῖ τοῖς ὑπὸ τῶν φρονιμωτάτων καὶ παλαιοτάτων λεγομένοις τεκμαίρεσθαι περὶ τῶν τηλικούτων ».

(Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Πελοπίδας – Μάρκελος, 16.5 – 16.8).

Αναρτήθηκε: Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης : Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής.