Δεν υπάρχει πουθενά στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία η φράση τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ ή στον Άγνωστο Θεό. Υπάρχουν μόνον βωμοί στους πολλούς Ανώνυμους Θεούς, στους Άγνωστους Θεούς, στις Ανώνυμες Θεές και στους Άγνωστους Δαίμονες !!!

Δεν υπάρχει πουθενά στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία η φράση τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ ή στον Άγνωστο Θεό.

Υπάρχουν μόνον βωμοί στους πολλούς Ανώνυμους Θεούς, στους Άγνωστους Θεούς, στις Ανώνυμες Θεές και στους Άγνωστους Δαίμονες !!!

Κατάλαβε το: Πάλι σε κορόιδεψε ο Εβραιοχριστιανισμός σου Εβραιοχριστιανέ και σ’ έκανε ακόμη περισσότερο ανιστόρητο.

Έλληνες θέλησα να κάνω ένα τόσο ενημερωτικό και τεκμηριωμένο άρθρο (όλο με αρχαία Ελληνικά κείμενα και παραπομπές), που τώρα γνωρίζω ότι τέτοιο άρθρο ολοκληρωμένο και πλήρες δεν υπάρχει στο διαδίκτυο, (ακόμη αν μαζευτούν όλες οι πληροφορίες του διαδικτύου μαζί), για το θέμα του Άγνωστου Θεού.

Από τώρα εγώ δηλώνω δημόσια: Ότι προκαλώ σε αληθινό στοίχημα (με αληθινά χρήματα) κάθε Εβραιοχριστιανό Ορθόδοξο παπά, καλόγερο, μητροπολίτη, Αρχιεπίσκοπο, ακόμη και Πατριάρχη (αν τολμούν να μου βάλουν στοίχημα), ότι υπάρχει έστω και μία ακόμη αρχαία Ελληνική Ιστορική πηγή (όχι Εβραιοχριστιανική), που να μην την έχω βάλει σ’ αυτήν την έρευνα μου, που να έχει την φράση τῶ Αγνῶστω Θεῶ ή έστω να μιλάει για Άγνωστους Θεούς.

Εγώ δηλώνω δημόσια, ότι δεν υπάρχει πουθενά αρχαίο Ελληνικό σύγγραμμα, που να μιλάει για έναν άγνωστο Θεό.

Ας δούμε όμως τώρα περιληπτικά: για ποιόν πραγματικά λόγο έγιναν οι βωμοί στους πολλούς Άγνωστους Θεούς... και σίγουρα δεν έγιναν αυτοί οι βωμοί, γιατί οι Έλληνες έψαχναν έναν ακόμα θεό σαν τον Γιαχβέ.

Οι βωμοί των Αγνώστων Θεών: δεν έγιναν ούτε για να λατρεύουν εκεί οι διάφοροι ξένοι που έρχονταν στην Ελλάδα, τους δικούς τους θεούς (γιατί ακούω και τέτοια ατεκμηρίωτα και ανιστόρητα)... δυστυχώς και από Έλληνες Λατρευτές... που θα τα καταρρίψω και αυτά με αρχαία Ελληνικά κείμενα.

Η ανάρτηση μου αυτή είναι πάρα πολύ τεκμηριωμένη Ιστορικά, για να μην μπορεί κανένας Εβραιοχριστιανός να βάλει έστω μία ακόμη αρχαία Ελληνική πηγή και να μπορέσει να ανατρέψει αυτά που θα παραθέσω εδώ.

Ας δούμε όμως πρώτα, το Ελληνικό Ιστορικό υπόβαθρο των Βωμών στους πολλούς Άγνωστους Θεούς.

Ο Επιμενίδης ήταν ξακουστός κατά την αρχαιότητα ιερέας και μάντης, κατάγονταν από την Κρήτη (κατά τον Πλούταρχο από τη Φαιστό κατά τον Διογένη Λαέρτιο από την Κνωσό).

Η Ελληνική παράδοση του βίου του Επιμενίδη έλεγε: ότι ο πατέρας του τον έστειλε να ψάξει κάποιο πρόβατο και ο Επιμενίδης ψάχνοντας μπήκε σε μια σπηλιά όπου κοιμήθηκε για 57 χρόνια, από αυτό το γεγονός βγήκε και η φράση Επιμενίδειος ύπνος.

Όταν ξύπνησε μετά από 57 χρόνια, άρχισε και πάλι να ψάχνει το πρόβατο του, γιατί νόμισε ότι έχει κοιμηθεί λίγο.

Δεν το έβρισκε το πρόβατο του και έτσι πήγε προς το χωράφι του όπου τα βρήκε όλα διαφορετικά και το χωράφι του ανήκε σε άλλον ιδιοκτήτη.

Έπειτα πήγε στην πόλη για να βρει εκεί απαντήσεις και εκεί βρήκε τον αδελφό του που ήταν γέρος τώρα πιά, ο οποίος του είπε όλη την αλήθεια.

Όταν έμαθαν αυτή την ιστορία οι Έλληνες τον θεώρησαν αγαπημένο των Θεών.

Έζησε 157 ή 299 χρόνια.

Ένα ακόμη γεγονός που ξέρουμε για τον βίο του Επιμενίδη, μας το περιγράφει το γεγονός για την κάθαρση της Αθήνας από το Κυλώνειο Άγος (596 π.Χ), από τον Επιμενίδη.

Στο Κυλώνειο Άγος ρωτήθηκε το Μαντείο των Δελφών: το οποίο και έδωσε εντολή να γίνει πλήρης καθαρμός υπό τις οδηγίες του Κρητικού ιερέα Επιμενίδη, που έμενε στη Φαιστό στη Κρήτη.

Στάλθηκε στην Κρήτη ο Αθηναίος Νικίας ο Νικηράτου, με ιερό πλοίο (μάλλον τη Πάραλο), ο οποίος είπε στον Επιμενίδη την ανάγκη που είχαν οι Αθηναίοι και ο Επιμενίδης δέχτηκε να πάει στην Αθήνα.

Μόλις ο Επιμενίδης έφθασε στο λιμάνι της Μουνιχίας, και είδε τον λόφο της Μουνιχίας: προφήτεψε και τον κίνδυνο της Αθήνας.

Ο Επιμενίδης φθάνοντας στην Αθήνα και βλέποντας τον εκεί χώρο, έδωσε εντολή να συγκεντρώσουν πάνω στον Άρειο Πάγο λευκά μαύρα και μαύρα πρόβατα τα οποία μετά τα άφησαν ελεύθερα και διέταξε να τα παρακολουθούν και όπου σταματήσει καθένα εξ αυτών εκεί να ιδρύεται (στήνεται) βωμός και να θυσιάζεται το πρόβατο.

Μετά την εκτέλεση των οδηγιών αυτών του Επιμενίδη, το άγος σταμάτησε.

Οι Αθηναίοι τίμησαν ιδιαίτερα τον Επιμενίδη προσφέροντάς του μεγάλες αμοιβές και δώρα πλην όμως εκείνος αρκέσθηκε μόνο σ’ ένα κλωνάρι ελιάς.

Ας δούμε όμως τι λέει ο Διογένης Λαέρτιος (Βίοι φιλοσόφων), στο «Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων», Α΄ (Επιμενίδης), 110, για το ίδιο θέμα και δίνει κι αυτός μια εξήγηση για την προέλευση τής λατρείας των ανωνύμων Θεών:

110 «Στην Αθήνα είχε ενσκήψει λοιμός και ο χρησμός της Πυθίας μιλούσε για κάθαρση της πόλης.

Τότε οι Αθηναίοι έστειλαν στην Κρήτη ένα πλοίο και τον Νικία, τον γιο του Νικηράτου, και ζητούσαν να έρθει ο Επιμενίδης.

Εκείνος πράγματι ήρθε κατά την τεσσαρακοστή έκτη Ολυμπιάδα, καθάρισε την πόλη και σταμάτησε τον λοιμό ως εξής: Πήρε μαύρα και άσπρα πρόβατα, τα οδήγησε στον Άρειο Πάγο και τα άφησε να πάνε όπου ήθελαν, δίνοντας την εντολή σ’ αυτούς που τα ακολουθούσαν, όπου κοιμηθεί το καθένα, να προσφέρουν θυσία στον εκεί θεό.

Έτσι σταμάτησε η συμφορά.

Ακόμη και τώρα μπορεί κάποιος να βρει στους Αθηναϊκούς δήμους βωμούς ανώνυμους, ενθύμια του εξιλασμού που έγινε τότε.

Άλλοι λένε πως ανέφερε ως αιτία του λοιμού το Κυλώνειο άγος και υπέδειξε τον τρόπο απαλλαγής».

112 «Στην Αθήνα ίδρυσε το ιερό των Σεμνών θεών, όπως αναφέρει ο Λόβων ο Αργείος στο έργο του «Περί ποιητών».

114 «... Όταν είδε τη Μουνιχία κοντά στην Αθήνα, είπε πως αγνοούν πόσες συμφορές μπορεί να τους προξενήσει αυτή η περιοχή, διαφορετικά θα τη γκρέμιζαν ακόμη και με τα δόντια».

Εδώ και το αρχαίο κείμενο του Διογένη Λαέρτιου.

110 «...Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις ἔχρησεν ἡ Πυθία καθῆραι τὴν πόλιν· οἱ δὲ πέμπουσι ναῦν τε καὶ Νικίαν τὸν Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες τὸν Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον.

Λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν Ἄρειον πάγον.

Κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι οἷ βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα ἂν κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν.

Ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἔστιν εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τῶν Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους, ὑπόμνημα τῆς τότε γενομένης ἐξιλάσεως. Οἱ δὲ τὴν αἰτίαν εἰπεῖν τοῦ λοιμοῦ τὸ Κυλώνειον ἄγος σημαίνειν τε τὴν ἀπαλλαγήν».

112 «... Ἱδρύσατο δὲ καὶ παρ' Ἀθηναίοις τὸ ἱερὸν τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι Λόβων ὁ Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ ποιητῶν».

114 «...Ἰδόντα γοῦν τὴν Μουνιχίαν παρ’ Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν φάναι αὐτοὺς ὅσων κακῶν αἴτιον ἔσται τοῦτο τὸ χωρίον αὐτοῖς· ἐπεὶ κἂν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτὸ διαφορῆσαι».

Επειδή θα χρειαστεί Έλληνες να σχολιάζω και ανάμεσα σε κάποια κείμενα: γι’ αυτό και τα δικά μου σχόλια από τώρα, θα είναι πάντα μέσα σε παρένθεση και θα έχουν στην αρχή με κόκκινο χρώμα το σύμβολο αυτό @

(@ Διάφοροι Εβραιοχριστιανοί απομονώνοντας τη φράση «τῷ προσήκοντι θεῷ», την μετατρέπουν με το ζόρι σ’ επιγραφή !!!

Και την παρουσιάζουν μάλιστα ως ταυτόσημη τής φράσης «τῷ ἀγνώστῳ θεῷ»: Κάνοντας ότι αγνοούν ή δήθεν παραβλέποντας το γεγονός ότι γίνεται λόγος για τον εκάστοτε «εκεί θεό» της περιοχής («τῷ προσήκοντι θεῷ»): δηλαδή μιλάει για πολλούς διαφορετικούς Θεούς !!!

Δηλαδή μας λέει το αρχαίο κείμενο: ότι όπου σταματούσαν τα πρόβατα, στήνονταν βωμοί στην εκάστοτε προσήκουσα θεότητα τής περιοχής.

Και σίγουρα δεν έγιναν οι βωμοί για κάποιον άλλον δήθεν άγνωστο θεό, όπως εννοούν και φαντάζονται οι Εβραιοχριστιανοί τον Γιαχβέ (το αρχαίο κείμενο εδώ μιλάει για πολλούς ανώνυμους βωμούς στους Θεούς)...

Χώρια που ανώνυμοι είναι οι βωμοί και οι Θεοί «εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τῶν Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους».

Δηλαδή ως βωμοί ανώνυμοι : δεν έχει μάλλον κανένας τους επιγραφή, γιατί δεν χρειάζεται (αφού δεν γνωρίζουμε το όνομα του εκάστοτε θεού στον βωμό που του αφιερώθηκε)... και δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό, να είναι τελείως άγνωστοι αυτοί οι Θεοί... γιατί απευθύνεται ο εκάστοτε βωμός σε Θεούς που υπάρχουν για χιλιετίες στην Ελλάδα και βοηθούν τους Έλληνες, όποτε τους χρειαστούν... όπως έγινε και με αυτόν τον λοιμό !!!

Δηλαδή έγιναν οι βωμοί αυτοί, για τον ανώνυμο - «άγνωστο», «προσήκοντα θεό» τής γύρω Ελληνικής περιοχής.

Δεν χρειάζονταν και δεν χρειάζονται οι Έλληνες να κάνουν επιπλέον βωμούς (και να ψάχνουν να βρουν δήθεν τον Γιαχβέ των Εβραιοχριστιανών), γιατί είχαν και έχουμε χιλιάδες Έλληνες Θεούς και δεν έχουμε και ποτέ δεν είχαμε ανάγκη έναν επιπλέον ακόμη Θεό σαν τον Εβραϊκό θεό Γιαχβέ, που σκοτώνει Έλληνες Κρήτες – Φιλισταίους και που λέει ότι θα κάνει την Ελληνική Κρήτη, μαντρί για τα πρόβατα του).

«οὐαὶ οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα τῆς θαλάσσης, πάροικοι Κρητῶν· λόγος Κυρίου ἐφ᾿ ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ ἀλλοφύλων, καὶ ἀπολῶ ὑμᾶς ἐκ κατοικίας.

Καὶ ἔσται Κρήτη νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων». (Σοφονίας, 2,5 – 2,6).

(@ Ας δούμε όμως ακόμα λίγο το Ιστορικό υπόβαθρο (πριν μπούμε σε άλλα αρχαία Ελληνικά κείμενα), που μιλάνε για βωμούς σε πολλούς Ανώνυμους Θεούς, στους Άγνωστους Θεούς, στις Ανώνυμες Θεές και στους Άγνωστους Δαίμονες.

Στον Αθανάσιο Σταγειρίτη στον 2ο τόμο του έργου «Ωγυγία ή Αρχαιολογία», σελίδα 141, στο κεφάλαιο Περί «των Αγνώστων Θεών» διαβάζουμε αυτά εδώ: )

«Τούτων των Αγνώστων Θεών την λατρείαν εισήγαγεν ο Επιμενίδης εις τους Αθηναίους πρώτον, ως και εν άλλοις είρηται, ολίγον προ του Μηδικού πολέμου, δια την εξής αιτίαν.

Κύλων ο Ολυμπιονίκης, ο Αθηναίος, γαμβρός ων του Θεαγένους τυράνου των Μεγάρων, και άνθρωπος επιφανής, ηθέλησε να αρπάση την τυραννίαν των Αθηνών, και δια τούτο κατέλαβε την ακρόπολιν, έχων και άλλους πολλούς συνωμότας, βοηθούμενος και υπο του πενθερού.

Πολιορκηθέντες δε ηναγκάσθησαν, και κατέφυγον ικέται εις το άγαλμα της Αθηνάς.

Οι δε Αθηναίοι πρώτον μεν υπεσχέθησαν, να μη τους φονεύσωσιν, έπειτα τους εφόνευσαν όλους.

Τινές δε κατέφυγον και εις τον βωμόν των Σεμνών Θεών, ως και αυτός ο Κύλων, και ο αδελφός αυτού, πλην εφόνευσαν και αυτούς.

Και τούτο ήτον το θρυλλούμενον κυλώνειον άγος, το οποίον κατετάραττε τας Αθήνας ύστερον με διαφόρους δυστυχίας, επειδή ωργίσθη η Αθηνά, δια τον φόνον των ικετών αυτής.

Οι δε φονείς των φονευθέντων τούτων και οι απόγονοι αυτών ωνομάσθησαν εναγείς, τους οποίους εδίωξαν ύστερον εκ της πόλεως.

Τέλος δε, θλιβόμενοι οι Αθηναίοι υπό νόσου σφόδρας, έλαβον χρησμόν, να καθαρίσωσι την πόλιν.

Όθεν ακούοντες τον Επιμενίδην άνθρωπον θεοφιλή, έπεμψαν εις την Κρήτην πλοίον και τον Νικίαν του Νικηράτου, να καλέση αυτόν.

Έλθων ουν ο Επιμενίδης κατά την τεσσαρακοστήν έκτην ολυμπιάδα, εκάθηρε την πόλιν, και έπαυσε τον λοιμόν οίτω.

Λαβών πρόβατα λευκά και μέλανα τα έφερεν εις τον Άρειον Πάγον. έπειτα απολύσας αυτά παρήγγειλε, να τα ακολουθήσωσιν άνθρωποι διωρισμένοι και όπου σταθή έκαστον, εκεί να το θυσιάσωσιν εις τον θεόν εκείνον, εις τον οποίον ανήκει το πλησιέστερον ιερόν.

Επειδή δε εστάθησαν, και εθυσιάσθησαν εις τας πεδιάδας, όπου δεν ήτον ιερά, έκτισαν εκεί βωμούς ανωνύμους και έλεγον αυτούς των Αγνώστων θεών.

Όθεν και μόνο εις την Αττικήν είχον βωμούς οι Άγνωστοι θεοί, και μάλιστα προς τον Φαληρέα λιμένα.

Ύστερον δε έκτισαν και εις την Ολυμπίαν».

(@ Εδώ μας λέει ο Αθανάσιος Σταγειρίτης ότι οι βωμοί στους Άγνωστους Θεούς, έγιναν γι’ αυτόν μόνον τον λόγο που θα σας ξαναβάλω (και όχι ότι οι Έλληνες πρόγονοι μας, τους έκαναν γιατί έψαχναν τον Εβραϊκό θεό Γιαχβέ): «Επειδή δε εστάθησαν, και εθυσιάσθησαν εις τας πεδιάδας, όπου δεν ήτον ιερά, έκτισαν εκεί βωμούς ανωνύμους και έλεγον αυτούς των Αγνώστων θεών».

Ο Αθανάσιος Σταγειρίτης είναι πολύ ξεκάθαρος: ότι οι βωμοί στους Άγνωστους Θεούς ήταν τελείως ανώνυμοι !!!

Κοινώς: δεν είχαν πάνω σε αυτούς τους βωμούς, κανένα όνομα ή έστω κάποια επιγραφή.

Φυσικά το ίδιο μας λέει και ο Διογένης Λαέρτιος όπως σας έβαλα το κείμενο του, λίγο πιό πάνω:

«Ακόμη και τώρα μπορεί κάποιος να βρει στους Αθηναϊκούς δήμους βωμούς ανώνυμους, ενθύμια του εξιλασμού που έγινε τότε».

Δηλαδή ο Εβραίος Σαούλ (Παύλος), θα μπορούσε να δει επιγραφή πάνω σ’ αυτούς τους βωμούς, μόνο στην Εβραιοχριστιανική του φαντασία !!!

Ας δούμε τώρα άλλες αρχαίες Ελληνικές παραπομπές, που να αναφέρονται σε βωμούς πολλών Αγνώστων Θεών ).

(Παυσανίας, για την περιοχή τού Φαλήρου).

«ἐνταῦθα καὶ Σκιράδος Ἀθηνᾶς ναός ἐστι καὶ Διὸς ἀπωτέρω, βωμοὶ δὲ θεῶν τε ὀνομαζομένων Ἀγνώστων καὶ ἡρώων καὶ παίδων τῶν Θησέως καὶ Φαληροῦ· τοῦτον γὰρ τὸν Φαληρὸν Ἀθηναῖοι πλεῦσαι μετὰ Ἰάσονός φασιν ἐς Κόλχους». (Παυσανίας, Αττικά, 1, 4).

(Παυσανίας, για την περιοχή τής Ολυμπίας).

«τὰ δὲ ἐς τὸν μέγαν βωμὸν ὀλίγῳ μέν τι ἡμῖν πρότερόν ἐστιν εἰρημένα, καλεῖται δὲ Ὀλυμπίου Διός· πρὸς αὐτῷ δέ ἐστιν Ἀγνώστων θεῶν βωμὸς καὶ μετὰ τοῦτον Καθαρσίου Διὸς καὶ Νίκης καὶ αὖθις Διὸς ἐπωνυμίαν Χθονίου». (Παυσανίας, Ηλειακά, 14, 8).

(@ Στην Πέργαμο βρέθηκε το 1909 μιά αναθηματική επιγραφή (μόνον επιγραφή, όχι βωμός) την οποία λένε οι αρχαιολόγοι ότι πρέπει να γράφει: )

«ΘΕΟΙΣ ΑΓ [ΝΩΣΤΟΙΣ] ΚΑΠΙΤ [ΩΝ] ΔΑΔΟΥΧ [ΟΣ]».

(@ Την έβαλα και αυτήν την πληροφορία (που την αλίευσα από το διαδίκτυο)... αλλά οφείλω να πληροφορήσω τους Έλληνες, ότι όταν προσπάθησα να την διασταυρώσω με το πρόγραμμα επιγραφών που έχω... δεν βρήκα να υπάρχει αυτήν η επιγραφή.

Και καλά να μιλούνε (για Άγνωστους Θεούς, ή αλλιώς Ανώνυμους Θεούς) τα αρχαία Ελληνικά κείμενα, και να θέλουν με το ζόρι οι Εβραιοχριστιανοί να τα κάνουν να μιλάνε δήθεν για έναν μόνον θεό τον Γιαχβέ και όχι για πολλούς Θεούς...

Αλλά τώρα που θα τους βάλω εδώ αρχαία Ελληνικά κείμενα, που μιλάνε και για Ανώνυμες Θεές: εδώ θα ήθελα να δω, τι θα σκεφτεί το κολλημένο Εβραιολάγνο μυαλό τους, να μου απαντήσει !!! ).

«Ὀρέστης: λέγοιμ᾽ ἄν· ἀρχαὶ δ' αἵδε μοι πολλῶν πόνων· ἐπεὶ τὰ μητρὸς ταῦθ' ἃ σιγῶμεν κακὰ ἐς χεῖρας ἦλθε, μεταδρομαῖς Ἐρινύων ἠλαυνόμεσθα φυγάδες, †ἔνθεν μοι πόδα ἐς τὰς Ἀθήνας δή γ'† ἔπεμψε Λοξίας, δίκην παρασχεῖν ταῖς ἀνωνύμοις θεαῖς».

(Ευριπίδης, Ιφιγένεια εν Ταύροις, 939-944).

«Ορέστης: Το λέω· κι αυτή η αρχή ΄ναι των παθών μου. Σαν έφτασαν στα χέρια μου της μάνας οι συμφορές - γι' αυτές ας μη μιλούμε -, στα ξένα οι Ερινύες με κυνηγούσαν, ώσπου ο Λοξίας με στέλνει στην Αθήνα, στις θεές τις τρομερές να δώσω λόγο».

(Ευριπίδης, Ιφιγένεια εν Ταύροις, 939-944).

(@ Βλέπετε εδώ Έλληνες, ότι η αρχαία Ελληνική φράση του κειμένου αυτού «ταῖς ἀνωνύμοις θεαῖς» (στις ανώνυμες θεές) αποδίδεται στην νεοελληνική γλώσσα από τον μεταφραστή, ως «στις θεές τις τρομερές», γιατί ο Ορέστης μιλάει για τις Ερινύες, και γιατί έτσι θα το καταλάβει καλύτερα και πιό εύκολα το κείμενο ο αναγνώστης.

Για σκεφτείτε τώρα Έλληνες, το ίδιο κείμενο να το εξηγούσε ο ένας Εβραιοχριστιανός (όπως εξηγεί, όπως τον βολεύει και για τους ανώνυμους ή άγνωστους θεούς) και να μας έλεγε: ότι ο Ορέστης όταν μας μιλάει εδώ για ανώνυμες θεές, σίγουρα μας μιλάει για την Παναγία Μαριγούλα και τις υπόλοιπες Εβραιοχριστιανές αγίες... κι όμως το ίδιο κάνει με τους Άγνωστους Θεούς, ή Ανώνυμους Θεούς και του φαίνεται τελείως φυσιολογικό !!!

Τα δύο κόκκινα σταυρουδάκια που βλέπετε Έλληνες να υπάρχουν σ’ αυτό το αρχαίο Ελληνικό κείμενο του Ευριπίδη: σημαίνουν ότι την φράση ανάμεσα στα σταυρουδάκια, την βρίσκουμε μόνον σ’ Εβραιοχριστιανικό κείμενο).

«{ΑΦΡΟΔΙΤΗ} Πολλὴ μὲν ἐν βροτοῖσι κοὐκ ἀνώνυμος θεὰ κέκλημαι Κύπρις οὐρανοῦ τ' ἔσω· ὅσοι τε Πόντου τερμόνων τ' Ἀτλαντικῶν ναίουσιν εἴσω, φῶς ὁρῶντες ἡλίου, τοὺς μὲν σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύω κράτη, σφάλλω δ' ὅσοι φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς μέγα. ἔνεστι γὰρ δὴ κἀν θεῶν γένει τόδε· τιμώμενοι χαίρουσιν ἀνθρώπων ὕπο».

(Ευριπίδης, Ιππόλυτος, 1 – 8).

(@ Αυτό που δεν γνωρίζουν ακόμη οι Εβραιοχριστιανοί είναι: όταν αναγκάζεις Έλληνα να ψάξει στα αρχαία κείμενα των προγόνων του, για την ύπαρξη άγνωστων ή ανώνυμων θεών, μπορεί να βρει και άλλες πολύ σημαντικές πληροφορίες (όχι μόνον και για ανώνυμες Θεές), αλλά και για ιερατικές και φεμινιστικές πληροφορίες (υπέρ των γυναικών), από τον δήθεν μισογύνη Ευριπίδη, όπως τον θεωρούν οι Εβραιοχριστιανοί... γιατί αγνοούν αυτό το κείμενο του, που θα διαβάσετε Έλληνες παρακάτω.

Η πιο εντυπωσιακή μαρτυρία που αξιοποίησε και ανακάλυψε η έρευνα μου (για το ότι οι Ελληνίδες γυναίκες κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος στη διεκπεραίωση των λατρευτικών τελετών) εντοπίζεται σε ένα αποσπασματικά σωζόμενο δράμα του Ευριπίδη, τη Μελανίππη Δεσμώτιδα.

Πρόκειται για έναν αγώνα λόγων, πιθανότατα προς το τέλος του δράματος και πριν την Έξοδο, στον οποίο η Μελανίππη αναλαμβάνει να υπερασπιστεί το γυναικείο φύλο έναντι των κατηγοριών που εκσφενδονίζει εναντίον όλων των γυναικών ο βασιλιάς, όταν πληροφορείται μια συνωμοσία της συζύγου του.

Πρόκειται για έναν επιδεικτικό ρητορικό λόγο, όπου μεταξύ άλλων προβάλλεται η σπουδαιότητα της θέσης των Ελληνίδων γυναικών στον οίκο τους, αλλά ιδιαίτερα ο κυρίαρχος ρόλος τους στην επιτέλεση των λατρευτικών καθηκόντων τους.

Ο ποιητής αφιερώνει στο σημείο που αφορά τη σχέση των γυναικών με τη Ελληνική Λατρεία τους περισσότερους στίχους (12-21).

Πρόκειται για ένα φεμινιστικό ύμνο (στίχοι 4-8: σχέσεις μεταξύ γυναικών σε αντίθεση με τους άνδρες (αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη, αμοιβαιότητα), στίχοι 9-11: η σπουδαιότητα της δράσης των γυναικών στα πλαίσια του οίκου και στίχοι 12-22: το κύριο επιχείρημα που αφορά τον κυρίαρχο ρόλο τους στην επιτέλεση των λατρευτικών καθηκόντων τους).

Θα σας αποδείξω, λέει στην αρχή η Μελανίππη, ότι οι γυναίκες είναι ανώτερες από τους άνδρες: )

«αἱ δ᾽ εἴσ᾽ ἀμείνους ἀρσένων. δείξω δ᾽ ἐγώ».

(Ευριπίδης, Μελανίππη Δεσμώτιδα, απόσπασμα 13, στίχος 3).

Και συνεχίζει:

«νέμουσι δ᾽ οἴκους καὶ τὰ ναυστολούμενα ἔσω δόμων σώιζουσιν, οὐδ᾽ ἐρημίαι γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ᾽ ὄλβιος. τὰ δ᾽ ἐν θεοῖς αὖ· πρῶτα γὰρ κρίνω τάδε· μέρος μέγιστον ἔχομεν· (ἐν Φοίβου τε γὰρ χρησμοῖς προφητεύουσι Λοξίου φρένα γυναῖκες, ἀμφὶ δ᾽ ἁγνὰ Δωδώνης βάθρα φηγῶι παρ᾽ ἱερᾶι θῆλυ τὰς Διὸς φρένας γένος πορεύει τοῖς θέλουσιν Ἑλλάδος.) ἃ δ᾽ εἴς τε Μοίρας τάς τ᾽ ἀνωνύμους θεὰς ἱερὰ τελεῖται, ταῦτ᾽ ἐν ἀνδράσιν μὲν οὐχ ὅσια καθέστηκ᾽, ἐν γυναιξὶ δ᾽ αὔξεται ἅπαντα. ταύτηι τἀν θεοῖς ἔχει δίκης θήλεια. πῶς οὖν χρὴ γυναικεῖον γένος κακῶς ἀκούειν;».

(Ευριπίδης, Μελανίππη Δεσμώτιδα, απόσπασμα 13, στίχοι 5-23).

(@ Σε πολύ ελεύθερη εξήγηση του αρχαίου Ελληνικού κειμένου, που δεν έχει ακόμα αποδοθεί στην νεοελληνική γλώσσα):

«Διοικούν (οι γυναίκες) δηλαδή τα σπίτια και διαχειρίζονται τα αγαθά που μπαίνουν μέσα στο σπίτι.

Ένα σπίτι από το οποίο απουσιάζει η γυναίκα δεν είναι ούτε τακτοποιημένο ούτε και ευτυχισμένο…

Εκεί όμως όπου εμείς οι γυναίκες (πρώτο πρόσωπο) παίζουμε ένα ξεχωριστό ρόλο είναι τα θέματα της λατρείας των θεών (και εγώ προκρίνω τα θέματα αυτά και τα θεωρώ τα σημαντικότερα από όλα)…

Όσον αφορά μάλιστα τη λατρεία που τελείται στα ιερά των γυναικείων θεοτήτων αυτή αποτελεί προνόμιο αποκλειστικά των γυναικών, ενώ η συμμετοχή των ανδρών δεν επιτρέπεται από το θείο νόμο».

(Ευριπίδης, Μελανίππη Δεσμώτιδα, απόσπασμα 13, στίχοι 5-23).

Δείτε Έλληνες και στο Ιάμβλιχος, Βίος Πυθαγόρου 30, 170:

«γυναῖκα δὲ γενομένην πρώτην προσιέναι τοῖς βωμοῖς» και 11.56: «διότι τῆς εὐσεβείας οἰκειότατόν ἐστι τὸ γένος τῶν γυναικῶν ἑκάστην τὴν ἡλικίαν αὐτῶν συνώνυμον ποιήσασθαι θεῷ... ᾧ σύμφωνον εἶναι τὸ καὶ τοὺς χρησμοὺς ἐν Δωδώνῃ καὶ Δελφοῖς δηλοῦσθαι διὰ γυναικός».

(@ Τι μας εδώ συνοπτικά και Ιάμβλιχος στον Βίο του Πυθαγόρα: Ότι η Ελληνίδα γυναίκα πλησιάζει πρώτη στους βωμούς... είναι πιό ευλαβείς οι γυναίκες... και τους χρησμούς στα μεγάλα Ελληνικά μαντεία της Δωδώνης και των Δελφών, τους δίνουν γυναίκες.

Συναντήσατε Εβραιοχριστιανοί ποτέ, κάποιο τέτοιο Εβραιοχριστιανικό φεμινιστικό κείμενο (υπέρ των γυναικών), στα δήθεν ιερά σας κείμενα ;

Πως τολμάτε και λέτε Εβραιοχριστιανοί ότι ο Εβραιοχριστιανισμός εξύψωσε τις γυναίκες, όταν δεν επιτρέπεται να γίνουν ιέρειες και δεν επιτρέπεται να μπαίνουν στο άγιο Βήμα των Εκκλησιών σας, γιατί τις θεωρείτε βρώμικες ;

Αλλά μιά και πιάσαμε τις ανωνυμίες: σας βάζω Έλληνες αρχαίο Ελληνικό κείμενο... πως ο ποταμός Πηνειός έκανε ανώνυμους, άλλους ποταμούς).

[7.129.1] «τὴν δὲ Θεσσαλίην λόγος ἐστὶ τὸ παλαιὸν εἶναι λίμνην, ὥστε γε συγκεκληιμένην πάντοθεν ὑπερμήκεσι ὄρεσι. τὰ μὲν γὰρ αὐτῆς πρὸς τὴν ἠῶ ἔχοντα τό τε Πήλιον ὄρος καὶ ἡ Ὄσσα ἀποκληίει συμμίσγοντα τὰς ὑπωρέας ἀλλήλοισι, τὰ δὲ πρὸς βορέω ἀνέμου Ὄλυμπος, τὰ δὲ πρὸς ἑσπέρην Πίνδος, τὰ δὲ πρὸς μεσαμβρίην τε καὶ ἄνεμον νότον ἡ Ὄθρυς· τὸ μέσον δὲ τούτων τῶν λεχθέντων ὀρέων ἡ Θεσσαλίη ἐστί ἐοῦσα κοίλη.

[7.129.2] ὥστε ὦν ποταμῶν ἐς αὐτὴν καὶ ἄλλων συχνῶν ἐσβαλλόντων, πέντε δὲ τῶν δοκίμων μάλιστα τῶνδε, Πηνειοῦ καὶ Ἀπιδανοῦ καὶ Ὀνοχώνου καὶ Ἐνιπέος καὶ Παμίσου, οἱ μέν νυν ἐς τὸ πεδίον τοῦτο συλλεγόμενοι ἐκ τῶν ὀρέων τῶν περικληιόντων τὴν Θεσσαλίην ὀνομαζόμενοι δι᾽ ἑνὸς αὐλῶνος καὶ τούτου στεινοῦ ἔκροον ἔχουσι ἐς θάλασσαν, προσυμμίσγοντες τὸ ὕδωρ πάντες ἐς τὠυτό.

[7.129.3] ἐπεὰν δὲ συμμιχθέωσι τάχιστα, ἐνθεῦτεν ἤδη ὁ Πηνειὸς τῷ οὐνόματι κατακρατέων ἀνωνύμους τοὺς ἄλλους εἶναι ποιέει».

(Ηρόδοτος, Ἱστορίαι, 7.129.1 - 7.129.3).

[7.129.1] «Τώρα, υπάρχει η παράδοση πως τον παλιό καιρό η Θεσσαλία ήταν λίμνη, έτσι που ήταν κλεισμένη από παντού από ψηλά βουνά.

Γιατί το Πήλιο και η Όσσα, καθώς οι πρόποδες του ενός σμίγουν με τους πρόποδες του άλλου, την κλείνουν απ᾽ τ᾽ ανατολικά· απ᾽ τη μεριά του ανέμου του βοριά, ο Όλυμπος· απ᾽ τα δυτικά, η Πίνδος· απ᾽ το νότο, κατά τα μεσημβρινά, η Όθρυς· η χώρα που βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά που κατέγραψα, είναι η Θεσσαλία, που σχηματίζει λεκανοπέδιο.

[7.129.2] Λοιπόν και πολλά άλλα ποτάμια χύνουν τα νερά τους σ᾽ αυτήν, αλλά προπάντων πέντε, τα πιο γνωστά: ο Πηνειός κι ο Απιδανός κι ο Ονόχωνος κι ο Ενιπεύς κι ο Πάμισος· όλ᾽ αυτά τα ποτάμια συγκεντρώνονται σ᾽ αυτή την πεδιάδα κυλώντας απ᾽ τα βουνά που κλείνουν ένα γύρο τη Θεσσαλία κι έχοντας το καθένα το δικό του όνομα· κι ύστερα, από ένα αυλάκι, κι εκείνο στενό, βρίσκουν διέξοδο στη θάλασσα, αφού προηγουμένως σμίγουν όλων τους τα νερά στην ίδια κοίτη.

[7.129.3] Κι αμέσως, από το σημείο όπου συναντιένται και μετά, ο Πηνειός, έτσι που τ᾽ όνομά του κυριαρχεί, σβήνει πια τα ονόματα των άλλων».

(Ηρόδοτος, Ἱστορίαι, 7.129.1 – 7.129.3).

(@ Βρε τους «ειδωλολάτρες» Έλληνες: λέτε να έκαναν εσκεμμένα ανώνυμα και τα ποτάμια τους, γιατί να μην μάθουν ποτέ οι Εβραιοχριστιανοί, ότι ο ποταμός Ιορδάνης είναι στην Λάρισα και εκείνη βαπτίστηκε ο Έλληνας Χριστός ;

Τώρα όμως που τους αποκάλυψα αυτήν την τόσο σημαντική πληροφορία: μην αναρωτηθεί κανένας Έλληνας, αν το διαβάσει και αυτό κάποτε στο Διαδίκτυο... ως αληθινή και τεκμηριωμένη πληροφορία, για τον Έλληνα Χριστό Ιάσων.

Αλλά μιά και πιάσαμε τον Έλληνα Ιστορικό Ηρόδοτο: ας δούμε πως παραποιούν ακόμη και τώρα τα κείμενα του οι Εβραιοχριστιανοί υπονοώντας δόλια, ότι ακόμη κι αυτός μιλάει για τον άγνωστο θεό (τον Γιαχβέ τους)... και μάλιστα το γράφουν μέσα και στην Βικιπαίδεια (Wikipedia).

(@ Ας τα δούμε εδώ Έλληνες, πιό ευανάγνωστα, όλα όσα γράφει η Βικιπαίδεια , Wikipedia.

«Ο Άγνωστος Θεός ήταν θεότητα που λάτρευαν οι αρχαίοι Αθηναίοι πέραν από το Δωδεκάθεο και τις αναρίθμητες μικρότερες θεότητες.

Επρόκειτο για μια θεότητα στην οποία προσέφεραν τιμές χωρίς να ξέρουν ούτε την ύπαρξή της, ούτε το όνομά της.

Η λατρεία του άγνωστου θεού οφείλεται, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο[1], στο ότι κάποτε οι Αθηναίοι πρόσφεραν θυσίες σ’ όλους τους θεούς εκτός από τον Πάνα, που γι’ αυτόν το λόγο οργίστηκε μαζί τους.

Έτσι αποφάσισαν να στήσουν βωμούς και να τους αφιερώσουν στον άγνωστο θεό από φόβο μήπως παραλείψουν ξανά κάποιον.

Πάνω σ’ αυτούς τους βωμούς τοποθετούσαν μια επιγραφή που έγραφε «Αγνώστω θεώ».

Τέτοιοι βωμοί υπήρχαν, σύμφωνα με τον Παυσανία[2], στο Φάληρο και στην Ολυμπία.

Ο Απόστολος Παύλος όταν ήρθε στην Αθήνα το 50 μ.Χ. για να κηρύξει το Χριστιανισμό, είδε έναν απ’ αυτούς τους βωμούς και ενημέρωσε τον κόσμο πως επρόκειτο να μιλήσει για τον άγνωστο θεό[3], που οι Αθηναίοι ήδη λάτρευαν έστω και αν δεν Τον γνώριζαν.

Σημειώσεις

1. Ηρόδοτος, Ιστορίαι (Βιβλίο ΣΤ', 105)

2. Παυσανίας, (Αττικά, 1.[4])

3. Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ.17 (22-23)».

(@ Δηλαδή Έλληνες μας γράφουν οι Εβραιοχριστιανοί στην Βικιπαίδεια, ότι επειδή ο Ηρόδοτος αναφέρει την ιστορία με τον Θεό Πάνα... γι’ αυτό το γεγονός αποφάσισαν «Έτσι αποφάσισαν να στήσουν βωμούς και να τους αφιερώσουν στον άγνωστο θεό» να κάνουν και βωμό με επιγραφή στον δήθεν άγνωστο Θεό οι Αθηναίοι (κάτι που είδαμε πιό πάνω, με αρχαίες Ελληνικές παραπομπές, ότι δεν ισχύει αυτό το γεγονός)...

Και μάλιστα τολμούν να βάλουν για δήθεν ιστορική τεκμηρίωση αυτών που λένε και παραπομπή από τον Ηρόδοτο !!!

Αλλά ας δούμε τι μας λέει ο ίδιος ο Ηρόδοτος, σε ολόκληρη την δήθεν τεκμηριωμένη παραπομπή που έβαλαν οι Εβραιοχριστιανοί στην Βικιπαίδεια ):

«[6.105.1] Η πρώτη ενέργεια των στρατηγών, πριν ακόμη κινήσουν από την πόλη, ήταν να στείλουν στη Σπάρτη κήρυκα τον Φιλιππίδη, που βέβαια ήταν Αθηναίος, κι επίσης ταχυδρόμος — αυτή ήταν η δουλειά του. 

Αυτόν λοιπόν, όπως διηγόταν ο ίδιος ο Φιλιππίδης και το ανάγγειλε στους Αθηναίους, τον συνάντησε ο Παν στην περιοχή του Παρθενίου όρους, που βρίσκεται πάνω από την Τεγέα.

[6.105.2] Και πως ο Παν φωνάζοντας τον Φιλιππίδη με τ᾽ όνομά του τον πρόσταξε ν᾽ αναγγείλει στους Αθηναίους, για ποιό λόγο δεν του προσφέρουν καμιά λατρεία, αυτόν που θέλει το καλό των Αθηναίων και σε πολλές περιπτώσεις τούς στάθηκε χρήσιμος, και θα τους σταθεί και στο μέλλον.

[6.105.3] Οι Αθηναίοι λοιπόν πίστεψαν πως αυτά είναι αληθινά, κι έτσι, όταν αποκαταστάθηκαν με τον καλύτερο τρόπο τα πράγματα της πόλης τους, ίδρυσαν ναό του Πανός κάτω από την Ακρόπολη και, εξαιτίας του μηνύματος που τους έστειλε, κάθε χρόνο προσπέφτουν στη χάρη του με θυσίες και λαμπαδηφορία».

(Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Ερατώ (ΣΤ), 6.105.1 - 3).

(@ Ο Ηρόδοτος περιγράφει την ιστορία με τον Θεό Πάνα και λέει ότι οι Αθηναίοι του έκτισαν ναό και όχι ότι του έκαναν βωμό ή έκαναν και κάποιον βωμό αργότερα με επιγραφή σε κάποιον άγνωστο θεό !!!

Την συνέχεια της ιστορίας δήθεν του Ηροδότου για τον δήθεν άγνωστο Θεό, που την διάβασαν οι Εβραιοχριστιανοί της Βικιπαίδεια και μας λένε με δήθεν παραπομπή του Ηροδότου ότι «Η λατρεία του άγνωστου θεού οφείλεται», ότι οι Αθηναίοι γι’ αυτόν τον λόγο έκαναν βωμό με επιγραφή στον Άγνωστο Θεό ; )

«Πάνω σ’ αυτούς τους βωμούς τοποθετούσαν μια επιγραφή που έγραφε «Αγνώστω θεώ» ».

(@ Που βρήκατε σε αρχαίο Ελληνικό κείμενο να γράφει ότι έβαλαν οι Αθηναίοι, μέχρι και επιγραφή στους βωμούς για τους Άγνωστους Θεούς, Εβραιοχριστιανοί της Βικιπαίδεια ;

Εδώ και το αρχαίο κείμενο του Ηροδότου )

«[6.105.1] Καὶ πρῶτα μὲν ἐόντες ἔτι ἐν τῷ ἄστεϊ οἱ στρατηγοὶ ἀποπέμπουσι ἐς Σπάρτην κήρυκα Φιλιππίδην, Ἀθηναῖον μὲν ἄνδρα, ἄλλως δὲ ἡμεροδρόμην τε καὶ τοῦτο μελετῶντα· τῷ δή, ὡς αὐτός τε ἔλεγε Φιλιππίδης καὶ Ἀθηναίοισι ἀπήγγελλε, περὶ τὸ Παρθένιον ὄρος τὸ ὑπὲρ Τεγέης ὁ Πὰν περιπίπτει.

[6.105.2] βώσαντα δὲ τὸ οὔνομα τοῦ Φιλιππίδεω τὸν Πᾶνα Ἀθηναίοισι κελεῦσαι ἀπαγγεῖλαι, δι᾽ ὅ τι ἑωυτοῦ οὐδεμίαν ἐπιμέλειαν ποιεῦνται, ἐόντος εὐνόου Ἀθηναίοισι καὶ πολλαχῇ γενομένου σφι ἤδη χρηστοῦ, τὰ δ᾽ ἔτι καὶ ἐσομένου.

[6.105.3] καὶ ταῦτα μὲν Ἀθηναῖοι, καταστάντων σφι εὖ [ἤδη] τῶν πρηγμάτων, πιστεύσαντες εἶναι ἀληθέα ἱδρύσαντο ὑπὸ τῇ ἀκροπόλι Πανὸς ἱρόν, καὶ αὐτὸν ἀπὸ ταύτης τῆς ἀγγελίης θυσίῃσί τε ἐπετείοισι καὶ λαμπάδι ἱλάσκονται».

(Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Ερατώ (ΣΤ), 6.105.1 – 3).

(@ Και αν αναρωτιέται κανένας Έλληνας, πως οι Εβραιοχριστιανοί μπορούν και γράφουν (δήθεν τεκμηριωμένα) ότι τους βολεύει, ακόμη και στην Βικιπαίδεια... μας στο λέει στο τέλος του άρθρου της η ίδια η Βικιπαίδεια ).

(@ Μην πάει στο κακό ή σε κάτι δόλιο το μυαλό σας Έλληνες: Απλώς οι Εβραιοχριστιανοί «βελτιώνουν» ή διορθώνουν τα λήμματα της Βικιπαίδεια, όπως τους βολεύει αυτούς !!!

Δεν πιστεύω κανένας Έλληνας, να μην την θεωρεί αυτήν την βελτίωση του λήμματος του αγνώστου θεού, ένα ακόμη μεγάλο Εβραιοχριστιανικό θαύμα ;

Αλλά τώρα Εβραιοχριστιανοί που θα σας βάλω ότι τους βωμούς αυτούς τους λένε κάποιοι Έλληνες συγγραφείς, βωμούς αγνώστων δαιμόνων... δεν πιστεύω να το διαβάσετε αυτό και να σταματήσετε να διαβάζετε και παρακάτω, γιατί φοβάστε τους άγνωστους δαίμονες των Ελλήνων ; )

«[…] σωφρονέστερον γάρ τό περί πάντων θεῶν λέγειν καί ταύτα Ἀθήνησιν, οὐ καί αγνώστων δαιμόνων βωμοί ἵδρυνται […]».

(Φιλόστρατος, Βίος Απολλωνίου Τυανέως, 6, 3).

«καὶ αὐτὸ δὲ τὸ διαβεβλῆσθαι πρὸς ὁντινοῦν τῶν θεῶν, ὥσπερ πρὸς τὴν Ἀφροδίτην ὁ Ἱππόλυτος, οὐκ ἀξιῶ σωφροσύνης· σωφρονέστερον γὰρ τὸ περὶ πάντων θεῶν λέγειν εὖ, καὶ ταῦτα Ἀθήνησιν, οὗ καὶ ἀγνώστων δαιμόνων βωμοὶ ἵδρυνται».

(Λεξικό Σούδα ή Σουίδα, λήμμα Τιμασίων).

(@ Έψαξα κυριολεκτικά όλα τα αρχαία Ελληνικά κείμενα (είναι όλα αυτά τα κείμενα που διαβάσατε) και δεν βρήκα κανένα να μιλάει για έναν άγνωστο Θεό, αλλά όλα μας μιλάνε για πολλούς άγνωστους ή ανώνυμους Θεούς και Θεές.

Και τώρα είπα να αποδομήσω κυριολεκτικά και το παραμύθι του δήθεν άγνωστου Θεού στα Εβραιοχριστιανικά κείμενα.

Πιάνω πρώτα το κείμενο του Εβραίου Σαούλ (Παύλου), που δημιούργησε αυτός πρώτος αυτό το Εβραιοχριστιανικό παραμύθι, περί το Ἀγνώστῳ θεῷ.

Ας δούμε πρώτα πως διηγείται αυτό το Εβραιοχριστιανικό παραμύθι, η Καινή Διαθήκη).

«16 Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις ἐκδεχομένου αὐτοὺς τοῦ Παύλου, παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφος 16).

«16 Ενώ δε ο Παύλος επερίμενε αυτούς εις τας Αθήνας, εξερεθίζετο το πνεύμα του, διότι έβλεπε την πόλιν να είναι γεμάτη είδωλα».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφος 16).

«19 ἐπιλαβόμενοί τε αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἄρειον Πάγον ἤγαγον, λέγοντες· Δυνάμεθα γνῶναι τίς ἡ καινὴ αὕτη ἡ ὑπὸ σοῦ λαλουμένη διδαχή;».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφος 19).

«19 Και αφού τον επήραν, τον έφεραν στον Άρειον Πάγον και του είπαν· «ημπορούμεν να μάθωμεν ποιά είναι αυτή η νέα διδασκαλία, την οποίαν κηρύττεις;».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφος 19).

(@ Οι Εβραιοχριστιανοί στην απόδοση στην Νεοελληνική γλώσσα γράφουν «αφού τον επήραν, τον έφεραν στον Άρειον Πάγον», ενώ το αρχαίο κείμενο λέει ότι δεν τον πήραν οι Έλληνες τον Σαούλ (Παύλο) για τον πάνε δήθεν να τους μιλήσει, αλλά τον συλλάβανε !!!

«ἐπιλαβόμενοί τε αὐτοῦ (Επιλαμβάνομαι + Γενική σημαίνει: συλλαμβάνω) ἐπὶ τὸν Ἄρειον Πάγον ἤγαγον».

Δεν τον δέχτηκαν οι Έλληνες τον Σαούλ (Παύλο) να μιλήσει στον Άρειο Πάγο (όπως λέει το αρχαίο κείμενο), αλλά τον συλλάβανε.

Δεν ήταν καφενείο ο Άρειος Πάγος (όπως μπορεί να φαντάζονται οι Εβραιοχριστιανοί), για να μπορεί ο κάθε Εβραίος να πηγαίνει και να λέει ότι του κατεβεί).

(@ Στην Πνύκα μιλούσαν οι φιλόσοφοι, ο Άρειος Πάγος ήταν όλες τις ιστορικές περιόδους κακουργιοδικείο για εγκληματίες.

Έχω παρακολουθήσει και αντίστοιχο συνέδριο για την ιστορία του Αρείου Πάγου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και όλοι οι Πανεπιστημιακοί καθηγητές και οι Πανεπιστημιακοί Ομιλητές του συνεδρίου (τεκμηρίωσαν με αρχαία Ελληνικά κείμενα), ότι όλες τις χρονικές περιόδους ο Άρειος Πάγος ήταν κακουργιοδικείο.

Μάλιστα μιά Εβραιοχριστιανή καθηγήτρια από τους ακροατές του συνεδρίου θέλησε να περάσει την προπαγάνδα της, ότι ο Σαούλ (Παύλος) πήγε για να μιλήσει στον Άρειο Πάγο και εγώ ζητώντας τον λόγο από τους ομιλητές του συνεδρίου και την αποστόμασα με αυτό το Εβραιοχριστιανικό εδάφιο:

«ἐπιλαβόμενοί τε αὐτοῦ (Επιλαμβάνομαι + Γενική σημαίνει: συλλαμβάνω) ἐπὶ τὸν Ἄρειον Πάγον ἤγαγον».

Της είπα δηλαδή της Εβραιοχριστιανής καθηγήτριας: ότι όχι μόνον δεν μπορούσε να πεί αυτά που μας λέει ότι είπε στον Άρειο Πάγο ο Σαούλ (Παύλος) στην Καινή Διαθήκη... αλλά δεν πήγε καν με την θέληση του να μιλήσει, γιατί τον πήγαν με το ζόρι, αφού τον συλλάβανε.

Αυτό το επιχείρημα μου έκανε κάποιους καθηγητές του συνεδρίου να χαμογελάσουν και δεν ασχολήθηκαν καν με το θέμα της δήθεν ομιλίας του Σαούλ (Παύλου) στον Άρειο Πάγο, γιατί φαίνεται το θεώρησαν γελοίο να ασχοληθούν μ’ ένα φανταστικό γεγονός, που το αναφέρουν μόνον τα Εβραιοχριστιανικά κείμενα και κανένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας...

Ενώ αυτοί ως ερευνητές Πανεπιστημιακοί καθηγητές τόση ώρα στο συνέδριο τεκμηρίωναν με αρχαία Ελληνικά κείμενα, ότι ο Άρειος Πάγος ήταν δικαστήριο όλες τις χρονικές περιόδους (από την χρονική εποχή της Μυθολογίας μέχρι την Σύγχρονη Ιστορία των νεοτέρων χρόνων) και σίγουρα δεν θα μπορούσε να πάει κάποιος εκεί και να πιάσει συζήτηση, λες και πήγε σε καφενείο.

Ας δούμε τώρα Έλληνες τι είπε ο Σαούλ (Παύλος) δήθεν στον Άρειο Πάγο, για την επιγραφή που δήθεν είδε για τον Άγνωστο Θεό).

«22 Αφού εστάθηκε ο Παύλος εν μέσω του Αρείου Πάγου είπε· «άνδρες Αθηναίοι, εγώ σας θεωρώ ως τους περισσότερον θρήσκους από τους άλλους ανθρώπους.

23 Διότι, καθώς επερνούσα τους δρόμους της πόλεώς σας και έβλεπα με προσοχήν τα ιερά, που σέβεσθε, ευρήκα και ένα βωμόν, στον οποίον ήτο χαραγμένη η επιγραφή· Εις τον άγνωστον Θεόν. Αυτόν λοιπόν τον οποίον σέβεσθε χωρίς να τον γνωρίζετε, αυτόν εγώ κηρύττω εις σας».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφοι 22-23).

«22 Σταθεὶς δὲ ὁ Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔφη· Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ·

23 διερχόμενος γὰρ καὶ ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, Ἀγνώστῳ θεῷ. ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφοι 22-23).

(@ Όπως σας τεκμηρίωσα πιό πάνω Έλληνες: κανένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας, δεν αναφέρει ότι υπήρχε επιγραφή πάνω στους βωμούς των Αγνώστων Θεών.

Ένας Εβραίος μάρτυρας, ίσον κανένας μάρτυρας.

Αν πράγματι υπήρξε αυτός ο βωμός, που βρίσκεται σήμερα ;

Ένα τέτοιο τεκμήριο οι Εβραιοχριστιανοί θα έπρεπε να το διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού.

Και ξεχνούν μέχρι και την Ελληνική Γραμματική οι Εβραιοχριστιανοί, όταν δεν βλέπουν την Δοτική πτώση, στην φράση: τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ.

Η Δοτική πτώση στην φράση «τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ», δηλώνει το πλήθος, ακριβώς όπως στην επιγραφή «τῷ ἀγνώστῳ Στρατιώτη» ο φόρος τιμής αποτείνεται όχι σε έναν, αλλά σε όλους τους στρατιώτες που έπεσαν για την πατρίδα.

Δεν πρέπει να παραβλέπεται και το γεγονός Έλληνες: ότι μερικοί θεωρούν το κείμενο των Πράξεων νοθευμένο ή μεταγενέστερη προσθήκη.

Η θέση αυτή (την οποία πρώτος εξέφρασε ο Νόρντεν) : «από άλλους έγινε αποδεκτή (λ.χ. J. Wellhausen, H. Lietzmann, R. Reitzenstein) και από άλλους πολεμήθηκε (A.v. Harnack, Th. Birt, Ed. Meyer)».

(Πάπυρος Larousse Britannica, τόμος 1, σελίδα 660, λήμμα: «Άγνωστος θεός».

(@ Αλλά επειδή υποσχέθηκα σε Έλληνες του facebook, να γράψω και να αποδομήσω και το παραμυθάκι με τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη σ’ αυτό το άρθρο μου: )

(@ Ας δούμε πρώτα Έλληνες, πως το διηγείται αυτό το παραμυθάκι του προσηλυτισμού του Διονύσιου Αρεοπαγίτη μέσα στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου, ο ίδιος ο Εβραίος Σαούλ (Παύλος).

«33 Έτσι δε, αφού είπε και ήκουσε αυτά ο Παύλος, ανεχώρησε από τον Άρειον Πάγον εκ μέσου αυτών.

34 Μερικοί όμως άνθρωποι προσκολλήθηκαν εις αυτόν και τον ηκολούθησαν με εμπιστοσύνην και επίστευσαν στο κήρυγμά του. Μεταξύ δε αυτών ήτο και ο Διονύσιος ο Αεροπαγίτης και κάποια γυναίκα, ονόματι Δάμαρις, και μερικοί άλλοι μαζί με αυτούς».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφοι 33-34)

«33 καί οὕτως ὁ Παῦλος ἐξῆλθεν ἐκ μέσου αὐτῶν.

34 τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς».

(Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, Παράγραφοι 33-34).

(@ Ας δούμε τώρα Έλληνες: τι μας λέει το Συναξάρι του Διονύσιου Αρεοπαγίτη, που μαρτύρησε στην Γαλλία).

«Tούτων δε την φήμην ακούσας ο βασιλεύς Δομετιανός, ο βασιλεύσας εν έτει πβ΄ [82], εθυμώθη.

Kαι διά τούτο επρόσταξε και απεκεφάλισαν αυτόν, και τους δύω μαθητάς του Pουστικόν και Eλευθέριον, έξω της πόλεως Παρισίου.

Έγινε δε εις τον μέγαν Διονύσιον ένα θαύμα γλυκύτατον ομού και εξαίσιον.

Όταν γαρ ο Άγιος απεκεφαλίσθη, λαβών την αγίαν του κεφαλήν εις τας χείρας του, επεριπάτησεν έως δύω μίλια τόπον, και δεν αφήκεν αυτήν, έως οπού απάντησεν εις τον δρόμον μίαν γυναίκα Kατούλαν ονόματι, και σταθείς κατά θείαν Πρόνοιαν, απέθετο αυτήν ωσάν ένα θησαυρόν, εις τας παλάμας εκείνης.

(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005).

(@ Μας λέει εδώ το συναξάρι του Διονύσιου Αρεοπαγίτη (που είναι Πολιούχος προστάτης της Αθήνας και έχει δρόμο κάτω από την Ακρόπολη και εορτάζει 3 Οκτωβρίου), ότι όταν τον αποκεφάλισαν «Όταν γαρ ο Άγιος απεκεφαλίσθη, λαβών την αγίαν του κεφαλήν εις τας χείρας του, επεριπάτησεν έως δύω μίλια τόπον», περπάτησε με το κομμένο κεφάλι στα χέρια του δύο μίλια (κοινώς: τρία χιλιόμετρα και διακόσια μέτρα) ώσπου συνάντησε μία γυναίκα που την έλεγαν Κατούλα (από την Γαλλία είναι αυτή ή από την Κολοπετινίτσα ;) και της έδωσε το κεφάλι του στα χέρια της «απέθετο αυτήν ωσάν ένα θησαυρόν, εις τας παλάμας εκείνης».

Κάποτε μαλώνοντας μ’ έναν παπά του είπα αγανακτισμένος: Άντε να δεχτώ ότι του έκοψαν το κεφάλι του Διονύσιου Αρεοπαγίτη και το πήρε και πήγε τρία χιλιόμετρα...

Εκείνο όμως που δεν μπορώ να δεχτώ είναι: ότι δεν έπαθε ψυχολογικό σοκ μιά γυναίκα, όταν της έδωσε το κεφάλι του ένα ακέφαλο σώμα !!!

Και επειδή όταν φτιάχνεις ένα παραμύθι μ’ έναν προσηλυτισμό μέσα σε δικαστήριο, χρειάζεται και συνέχεια...

Οι Εβραιοχριστιανοί άρχισαν να γράφουν και συγγράμματα, ότι δήθεν έγραψε ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης.

Ας δούμε τι γράφει γι’ αυτό η Εγκυκλοπαίδεια του Ήλιου).

«Η επίδρασις της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας επί του Χριστιανισμού είχεν ως αποτέλεσμα να γραφούν τα Αποδιδόμενα εις τον Διονύσιον τον Αρεοπαγίτην συγγράμματα.

Πρώτην φοράν εγένετο λόγος περί αυτών κατά το 533 εις τας μεταξύ των Ορθοδόξων και Σεδηριανών γενομένας εν Κωνσταντινουπόλει συζητήσεις.

Ο Ορθόδοξος αρχιεπίσκοπος Εφέσου Υπάτιος τότε εδήλωσεν ότι δεν δέχεται αυτά ως γνήσια.

Αλλά κατά τους μετέπειτα χρόνους έπαυσε πάσα περί της γνησιότητός των αμφιβολία.

Μόνον κατά τον 15ον αιώνα ο ανθρωπιστής Λαυρέντιος Βάλλα, επανέφερε και πάλιν το περί γνησιότητός των ζήτημα.

Επηκολούθησαν μεγάλαι συζητήσεις και εγένετο υπό των ερευνητών αποδεκτόν ότι δεν είναι δυνατόν να εγράφησαν τα συγγράμματα ταύτα από τον Διονύσιον τον Αρεοπαγίτην, τον πιστεύσαντα εις τόν Χριστόν εν Αθήναις κατά το κήρυγμα του Παύλου.

Η επικρατούσα γνώμη είναι ότι εγράφησαν κατά το τέλος του 5ου αιώνος.

Τούτο συνάγεται εκ της παρατηρουμένης επ’ αυτών επιδράσεως των δοξασιών του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου, αποθανόντος κατά το 485.

Το σύνολον των συγγραμμάτων συναπαρτίζεται εκ τεσσάρων πραγματειών και εκ δέκα επιστολών.

Αι πραγματείαι φέρουν τους ακολούθους τίτλους:

1) «Περί της ουρανίας Ιεραρχίας», 2) «Περί της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας», 3) «Περί θείων ονομάτων», 4) «Περί μυστικής θεολογίας».

Εκτός των τεσσάρων τούτων πραγματειών εις το σύνολον των συγγραμμάτων του συμπεριλαμβάνονται δύο εισέτι έργα, τα οποία απωλέσθησαν.

Ταύτα ήσαν αι «Θεολογικαί υποτυπώσεις» και η «Συμβολική θεολογία». ».

(Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «Ήλιου», τόμος «Το Αρχαίον Ελληνικόν Πνεύμα», σελίδα 138).

(@ Τι μας λέει εδώ συνοπτικά η Εγκυκλοπαίδεια του Ήλιου για τα δήθεν συγγράμματα του Διονύσιου Αρεοπαγίτη:)

«και εγένετο υπό των ερευνητών αποδεκτόν ότι δεν είναι δυνατόν να εγράφησαν τα συγγράμματα ταύτα από τον Διονύσιον τον Αρεοπαγίτην, τον πιστεύσαντα εις τόν Χριστόν εν Αθήναις κατά το κήρυγμα του Παύλου.

Η επικρατούσα γνώμη είναι ότι εγράφησαν κατά το τέλος του 5ου αιώνος».

Δηλαδή μας λέει κοινώς: Ότι οι ερευνητές αποφάσισαν ότι είναι αδύνατον να τα έγραψε αυτά τα συγγράμματα ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης (γιατί οι νεοπλατωνικές ιδέες που έχουν)... είναι ιδέες του νεοπλατωνικού Πρόκλου, που πέθανε το 485 μετά Α- Χριστού Ιησού !!!

Η απορία του Ἄγγελος Ἀλεξόπουλος στο facebook ότι υπάρχει σύστημα του Διονύσιου Αρεοπαγίτη που μιλάει για 72 αγγέλους, είναι ίσως κλεμμένη ιδέα από τον νεοπλατωνικό Ιάμβλιχο, που μιλάει για 72 τάξεων υποουρανίων θεών :

«Ο Ιάμβλιχος θέτει εν αρχή την τριάδα των υπερκόσμιων θεών, μετά δε τούτους τοποθετεί τους εγκόσμιους θεούς, διατεταγμένους εις τρεις τάξεις.

Η πρώτη τάξις είναι οι 360 ουράνιοι θεοί, η δευτέρα τάξις απαρτίζεται εξ 72 υποουρανίων θεών και η τρίτη εκ 42 τάξεων φυσικών θεών.

Μετά τούτους ακολουθούν οι άγγελοι, οι δαίμονες και οι ήρωες».

(Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «Ήλιου», τόμος «Το Αρχαίον Ελληνικόν Πνεύμα», σελίδα 122).

(@ Έχουν κάνει μεγάλη ζημιά οι ιδέες των νεοπλατωνικών φιλόσοφων στην Ελληνική Θεολογία και αυτό φαίνεται να μπέρδεψε και τον Ἄγγελο Ἀλεξόπουλο, που «κατάλαβε» ότι όλα αυτά δεν μπορεί να είναι Ελληνική θεολογία, γιατί μάλλον το ένστικτό του κατάλαβε ότι είναι: )

«Υπό την επίδρασιν των θεουργικών ανατολικών αντιλήψεων επεδόθη εις την αλληγορικήν ερμηνείαν των φιλοσοφικών εννοιών και εις την δαιμονολογίαν.

Φαίνεται ότι επεδίδετο και εις θεουργικάς τέχνας, δια των οποίων ήσκει επίδρασιν επί των μαθητών του, οίτινες απεκάλουν αυτόν θείον».

(@ Αυτά όλα τα λέει για τον εκ Συρίας νεοπλατωνικό Ιάμβλιχο, το Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «Ήλιου», τόμος «Το Αρχαίον Ελληνικόν Πνεύμα», σελίδα 122.

Αλλά ας μην ασχοληθούμε άλλο Έλληνες με το θέμα των νεοπλατωνικών που ανατολίζουν επικίνδυνα... θα σας ενημερώσω γι’ αυτό το θέμα σ΄ άλλη ανάρτηση μου).

(@ Και δεν μας έφταναν μόνον τα Εβραϊκά παραμύθια του Σαούλ (Παύλου), για τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη και τον δήθεν βωμό στον Άγνωστο Θεό...

Άρχισαν και οι Εβραιοχριστιανοί Πατέρες της Εκκλησίας να γράφουν και καινούργια παραμύθια περί Άγνωστου Θεού... περιγράφοντας ότι οι Έλληνες είχαν κτίσει μέχρι και Ελληνικό ναό... και εκεί έγραψαν επάνω στον βωμό του για τον δήθεν Άγνωστο Θεό!!!

Ας δούμε τι παραμύθι γράφει ο Μέγας Αθανάσιος, για τον δήθεν Άγνωστο Θεό, που μίλησε μέχρι και κάποιος Απόλλωνας !!!)

«Πολλά χρόνια λοιπόν πριν από την έλευση του Χριστού, κάποιος σοφός, ονομαζόμενος Απόλλων, με θεϊκή, όπως πιστεύω, παρακίνηση έκτισε στην Αθήνα ναό και έγραψε πάνω στον βωμό του «στον Άγνωστο θεό».

Εκεί συγκεντρώθηκαν για τον λόγο αυτό οι πρώτοι μεταξύ των Ελλήνων φιλόσοφοι, για να ρωτήσουν αυτόν για τον ναό.

Τα ονόματά τους είναι τα ακόλουθα: Τιτάν, Βίας, Σόλων, Χίλων, Θουκυδίδης, Μένανδρος και Πλάτων.

Αφού συγκεντρώθηκαν οι σοφοί είπαν στον Απόλλωνα: «προφήτευσε για εμάς, αφού πεις, ω Απόλλωνα, σε ποιον μετά από σένα θα ανήκει αυτό το κτίσμα»;

Απαντώντας σ’ αυτούς ο Απόλλωνας είπε: Όσα έχει ορίσει να κάνετε για την αρετήν και την ευκοσμία, να τα κάνετε, εγώ όμως αναγγέλλω ως τρεις ένα μόνο Θεό στα ύψη κατοικούντα, του οποίου ο ανείπωτος Λόγος σε κόρη, που δεν ξέρει, αφού συλληφθεί, όλον εν γένει τον κόσμο διαπερνώντας τον σαν πυροφόρο τόξο, θα αλιεύσει τους ανθρώπους από την απιστία, όπως τα ψάρια από τον βυθό.

Αυτούς δε έχοντας συλλάβει θα τους φέρει προς το Θεό ως δώρο. Το όνομα δε αυτής είναι Μαρία.

Κι αυτά είπε ο Απόλλωνας προφητεύοντας».

(@ Πρώτο ψέμα: Κανένας Έλληνας θνητός, δεν μπορεί να είχε όνομα Έλληνα Θεού... πόσο μάλλον να τον λένε και Απόλλωνα !!!

Απολλώνιο και Απολλόδωρο ως όνομα, ναί... ποτέ όμως ως όνομα Απόλλων).

«Εκεί συγκεντρώθηκαν για τον λόγο αυτό οι πρώτοι μεταξύ των Ελλήνων φιλόσοφοι, για να ρωτήσουν αυτόν για τον ναό.

Τα ονόματά τους είναι τα ακόλουθα: Τιτάν, Βίας, Σόλων, Χίλων, Θουκυδίδης, Μένανδρος και Πλάτων».

«Εν τούτω τοίνυν συνήχθησαν οι πρώτοι των Ελλήνων φιλόσοφοι ερωτήσοντες αυτόν περί του ναού ων και τα ονόματα εισιν αυτά Τιτάν, Βίας, Σόλων, Χίλων, Θουκυδίδης, Μένανδρος και Πλάτων».

(@ Δεύτερο και μεγαλύτερο παραμύθι: Πως κατάφεραν και βρέθηκαν όλοι αυτοί οι Έλληνες σοφοί και φιλόσοφοι (την ίδια χρονική περίοδο) και συζήτησαν μεταξύ τους ;

Και επειδή Εβραιοχριστιανοί έχουν γίνει τελείως ανιστόρητοι και πιστεύουν μόνον σε Εβραιοχριστιανικά Θαύματα: Ας δούμε τις χρονολογίες των σοφών και φιλοσόφων Ελλήνων που επικαλείται ο ψεύτης και Μεγάλος Ανθέλληνας Αθανάσιος:

Βίας ο Πριηνεύς (ένας από τους επτά σοφούς), 6ος αώνας προ Α- Χριστού Ιησού.

Σόλων ο Αθηναίος (ένας από τους επτά σοφούς), 639-559 προ Α- Χριστού Ιησού.

Χίλων ο Λακεδαιμόνιος (ένας από τους επτά σοφούς), 600-520 προ Α- Χριστού Ιησού.

Θουκυδίδης του Ολόρου ο Αλιμούσιος, 460-399 προ Α- Χριστού Ιησού.

Μένανδρος, 342-292 προ Α- Χριστού Ιησού.

Πλάτων, 427–347 προ Α- Χριστού Ιησού.

Ελπίζω τώρα να κατάλαβαν κάποιοι Εβραιοχριστιανοί, ότι μόνον με Εβραιοχριστιανικό θαύμα θα μπορούσαν να συναντηθούν όλοι αυτοί οι Έλληνες που αναφέρει ο Μέγας Αρχιψεύταρος Αθανάσιος...

Όταν μάλιστα σας λέει (ότι ο δήθεν Απόλλωνας), είπε και αυτό:) «Το όνομα δε αυτής είναι Μαρία.

Κι αυτά είπε ο Απόλλωνας προφητεύοντας».

(@ Εβραιοχριστιανοί, το άλλο ανέκδοτο με τον Τοτό και την Εβραία Μαριάμ (και όχι ως Εξελληνισμένο Μαρία), το ξέρετε ;

Εδώ και το παραμύθι του Μεγάλου Αθανασίου και στο αρχαίο κείμενο: )

«Και γαρ προ πολλών χρόνων της Χριστού επιδημίας σοφός τις ονόματι Απόλλων θεόθεν, ως είμαι, κινηθείς έκτισε τον εν Αθήναις ναών, γράψας εν αυτώ βωμώ Αγνώστω Θεώ. Εν τούτω τοίνυν συνήχθησαν οι πρώτοι των Ελλήνων φιλόσοφοι ερωτήσοντες αυτόν περί του ναού ων και τα ονόματα εισιν αυτά Τιτάν, Βίας, Σόλων, Χίλων, Θουκυδίδης, Μένανδρος και Πλάτων.

Συναχθέντες δε οι σοφοί είπον τω Απόλλωνι προφήτευσον ημάς λέξας, ω Άπολλον, τίνος μετά σε ο δόμος ούτος έσται; Απόλλων αποκρινάμενος τούτοις έφη Όσα μεν προς αρετήν και κόσμον όρωρε ποιείν, ποιείτε, εγώ δε εφετμεύω τρεις ένα μούνον υψιμέδοντα θεόν, ου λόγος άφθεγκτος, εν αδαεί κόρη έγκυμος γενόμενος, εν άπαντι κόσμω ώσπερ πυρφόρον τόξον διαδραμών αλιεύσει τους ανθρώπους ώσπερ ιχθύας βυθού εκ της απιστίας, ους και ζωγρήσας πατρί προσάξει δώρον Μαρία δε τούνομα αυτής. Και ταύτα προφητεύσας Απόλλων είπε; ».

(@ Ας δούμε Έλληνες τι λέει και ο άλλος Εβραιοχριστιανός παραμυθάς, ο Ιωάννης Χρυσόστομος... για τον δήθεν βωμό στον Άγνωστο Θεό :)

«Εἰσῆλθεν εἰς τὰς Ἀθήνας ὁ Παῦλός ποτε· ἐν αὐτῷ τῷ βιβλίῳ γέγραπται ἡ ἱστορία αὕτη· εὗρεν ἐν τῇ πόλει οὐχὶ βιβλίον θεῖον, ἀλλὰ βωμὸν εἰδώλων· εὗρεν ἐπιγραφὴν οὕτως ἔχουσαν, Ἀγνώστῳ Θεῷ· καὶ οὐ παρέδραμεν, ἀλλ' ἀπὸ τῆς ἐπιγραφῆς τοῦ βωμοῦ τὸν βωμὸν καθεῖλε Παῦλος ὁ ἅγιος, ὁ Πνεύματος χάριν ἔχων, οὐ παρέδραμε βωμοῦ ἐπίγραμμα, καὶ σὺ ἐπιγραφὴν Γραφῶν παρατρέχεις;

ἐκεῖνος οὐκ ἀφῆκεν ἅπερ ἔγραψαν Ἀθηναῖοι εἰδωλολάτραι, καὶ σὺ ἅπερ ἔγραψε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον οὐ νομίζεις εἶναι ἀναγκαῖα;

καὶ ποίαν ἔχεις συγγνώμην;

Ἀλλὰ γὰρ ἴδωμεν πόσον τὸ κέρδος ἀπὸ τοῦ ἐπιγράμματός ἐστιν.

Ὅταν οὖν ἴδῃς ἐπίγραμμα βωμῷ ἐγκεχαραγμένον τοσαύτην παρασχὸν τὴν ἰσχὺν ,μαθήσῃ ὅτι πολλῷ μᾶλλον τὰ ἐπιγράμματα τῶν θείων Γραφῶν τοῦτο ποιῆσαι δυνήσεται.

Εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν ὁ Παῦλος, εὗρε βωμὸν ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, Ἀγνώστῳ Θεῷ.

Τί ἔδει ποιῆσαι;

Ἕλληνες πάντες ἦσαν, ἀσεβεῖς πάντες.

(@ Όλοι οι Έλληνες ήταν πάντα ασεβείς !!!

Πολλή αγάπη για τους Έλληνες πρέπει να είχε ο Ιωάννης Χρυσόστομος ή καλύτερα Βρωμόστομος !!!).

Τί οὖν ἐχρῆν ποιῆσαι;

Ἀπὸ Εὐαγγελίων διαλεχθῆναι; Ἀλλὰ κατεγέλων.

Ἀλλ’ ἀπὸ προφητικῶν, καὶ τοῦ νόμου γραμμάτων;

Ἀλλ οὐκ ἐπίστευον.

Τί οὖν ἐποίησεν;

Ἐπὶ τὸν βωμὸν ἔδραμε, καὶ ἀπὸ τῶν ὅπλων τῶν πολεμίων αὐτοὺς ἐχειρώσατο.

Καὶ τοῦτό ἐστιν, ὃ λέγει· Ἐγενόμην τοῖς πᾶσιτὰ πάντα, τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος.

Εἶδε τὸν βωμὸν, εἶδε τὸ ἐπίγραμμα, ἀνέστη τῷ Πνεύματι Αἰχμαλωτίζοντες γὰρ, φησὶ, πᾶν νόημα πρὸς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ.

Εἶδε τοίνυν τὸν βωμὸν,καὶ οὐκ ἐδειλίασεν· ἀλλὰ μετέστησε τὸν βωμὸν πρὸς ἑαυτόν· μᾶλλον δὲ τὰ γράμματα ἀφεὶς , μετέθηκεν αὐτοῦ τὰ νοήματα».

(@ Όλο αυτό το κείμενο του Ιωάννη Χρυσόστομου, μας βγάζει όλο το νόημα της Εβραιοχριστιανικής προπαγάνδας, από αυτό το σχόλιο του στο τέλος).

«ἀλλὰ μετέστησε τὸν βωμὸν πρὸς ἑαυτόν· μᾶλλον δὲ τὰ γράμματα ἀφεὶς , μετέθηκεν αὐτοῦ τὰ νοήματα».

(@ Μας λέει εδώ ο Ιωάννης Χρυσόστομος: ότι ο Σαούλ (Παύλος) άφησε τι έγραφε ο βωμός για τους πολλούς Άγνωστους Θεούς και χρησιμοποίησε ότι τον βόλευε, για να περάσει την δική του Εβραιοχριστιανική προπαγάνδα !!!

Ας δούμε όμως και από ποιόν Εβραιοχριστιανό άγιο παίρνουν κάποιοι δήθεν ηγέτες Ελληνικών Λατρευτικών Ομάδων του Ελληνικού πανθέου και γράφουν μέχρι και στα βιβλία τους (μπερδεύοντας με Εβραιοχριστιανικά παραμύθια τους Έλληνες Λατρευτές), ότι οι βωμοί στους Άγνωστους Θεούς έγραφαν επάνω: «θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις»

Τα Μασονικά τους και Εβραιοχριστιανικά παραμύθια τους: που δίνουν μόνον Ιστορικό δήθεν πάτημα και στήριγμα στον Εβραιοχριστιανισμό... να τα λένε μέσα στις Μασονικές στοές τους... που δεν θέλει ν’ ανήκει σ’ αυτές, κανένας Αληθινός Έλληνας Λατρευτής του Ελληνικού Πανθέου.

Την Εβραιοχριστιανική θεωρία «θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις», ανάφερε πρώτος ο άγιος Ιερώνυμος (συντάκτης της περίφημης Βουλγκάτα, που γιορτάζεται από την Ορθόδοξη Εβραιοχριστιανική Εκκλησία στις 15 Ιουνίου).

Ο Εβραιοχριστιανός άγιος Ιερώνυμος (345-420 μετά Α- Χριστού Ιησού) εξέφρασε την άποψη (ότι ο Παύλος στην περίπτωση του επίμαχου βωμού), μετέτρεψε τον πληθυντικό «θεοῖς αγνώστοις», στον ενικό «ἀγνώστῳ θεῷ» και (σαν να μην έφτανε αυτό) αφαίρεσε το υπόλοιπο κομμάτι της επιγραφής που δήθεν έλεγε: «[…] θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις»).

«Inscriptio autem arae non ita erat, ut Paulus asseruit “ignoto deo” sed ita: “Diis Asia et Euroae et Africae, diis ignotis et peregrinis”. Verum qia Paulus non pluribus diis indigebat ignotis, sed uno tantum ignoto deo, singylari verro usus est […]».

(@ Ακόμη και ο Εβραιοχριστιανός συγγραφέας Έρασμος (που ήταν Καθολικός ιερέας του 1500 και ένας από τους πρωτοστάτες μαζί με τον Λούθηρο στην δημιουργία του Προτεσταντισμού), αναφερόμενος στον άγιο Ιερώνυμο, στο βιβλίο του «Μωρίας εγκώμιον», (κεφάλαιο 64 σελίδα 145, Εκδόσεις Ηριδανός 1972) αναφέρει ότι: 

«Δέν πρέπει νά πιστέψουμε τόν Ἅγιο Ἱερώνυμο πού λέει ὅτι ὁ Ἅγιος Παῦλος διαβάζοντας τυχαῖα τήν ἐπιγραφή ἑνός μνημείου στήν Ἀθήνα, τήν ἄλλαξε γιά νά ἔρχεται πιό καλά μέ ὅσα ἐκεῖνος ἔλεγε γιά τήν χριστιανική πίστη γιατί παρέλειψε τίς λέξεις πού μπορεί νά ἔβλεπαν τήν ὑπόθεσή του καί κράτησε μόνο τίς δύο τελευταῖες «Ἀγνώστω θεῶ» τίς ὁποῖες πάλι τίς ἄλλαξε κομμάτι, γιατί ἡ ἐπιγραφή ὁλόκληρη ἔλεγε: «θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις».

(σχόλιo στις πράξεις των Αποστόλων (17,23)

(@ Δηλαδή ακόμη και ο Εβραιοχριστιανός συγγραφέας Έρασμος (που ήταν και Καθολικός ιερέας), αντιδρά αρνητικά στα λεγόμενα του Εβραιοχριστιανού άγιου Ιερώνυμου, ενώ κάποιοι Μασονοκίνητοι δήθεν ηγέτες Ελληνικών Λατρευτικών Ομάδων του Ελληνικού πανθέου (το γράφουν και το υποστηρίζουν αυτό το ψέμα μέχρι και στα βιβλία τους)... ότι αυτό το νέο Εβραιοχριστιανικό παραμύθι, θα πρέπει να το πιστέψουν ως αλήθεια και οι Έλληνες Λατρευτές του Ελληνικού Πανθέου !!!

Λοιπόν τους απαντώ εγώ: ότι με αυτήν την Ιστορικά τεκμηριωμένη ανάρτηση μου... και αυτό το Μασονικό τους παραμύθι, ρίχτηκε στον Καιάδα από τους Έλληνες Λατρευτές.

Το παραμύθι της θέσεως τού άγιου Ιερώνυμου επανέλαβε μάλιστα αργότερα και ο Οικουμένιος, Επίσκοπος Τρίκκης ).

«[…] ‘Εάν δέ τις πιστεύῃ κατά τι τόν πεντάγλωσσον εκεῖνον ῾Ιερώνυμον, […] παρά τῷ θείῳ Παύλῳ και οἱ λόγοι τῶν ἱερῶν γραφῶν ἀντιφάσκουσι, καίτοι οὐδαμῶς καθ' ἑαυτούς ἀντιφάσκοντες, ὅτε ἰδών τυχαίως ἐν Ἀθήναις τήν ἐπί τοῦ ναοῦ ἐπιγραφήν, “ἀγνώστῳ θεῷ”, ἔστρεψεν αὐτήν εἰς ἐπιχείρημα ὑπέρ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, παραλείψας τους ἄλλους, δι’ ους περ ἐγράφη ἀπέσπασε δηλ. τοῦτο, Ἀγνώστῳ θεῷ, παραλλάξας καί τοῦτο ὀλίγον. Ἐπειδή τό ὅλον τῆς ἐπιγραφῆς εἶχεν οὕτω “Τοῖς θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις” […]».

(@ Στον Παλατίνο Λόφο της Ρώμης βρέθηκε ένας προχριστιανικός βωμός με την εξής επιγραφή: )

SEI DEO SEI DEIVAE SAC [ RUM ]

C. SEXTIUS ET CALVINUS PR [ AETOR ]

DE SENATI SENSENTIA RESTITUIT

(@ Σε διάφορες ξένες Εβραιοχριστιανικές απολογητικές σελίδες αναφέρεται ότι η εν λόγω επιγραφή σημαίνει: «Τῷ ἀγνώστῳ θεῷ»!!!

Στην πραγματικότητα όμως αυτό που λέει το Λατινικό κείμενο του βωμού που βρέθηκε στον Παλατίνο Λόφο της Ρώμης είναι: «Είτε σε θεό, είτε σε θεά».

Το υπόλοιπο δε κομμάτι της Λατινικής επιγραφής του βωμού αναφέρει, ότι ο βωμός αναστηλώθηκε κατ’ εντολή τής Συγκλήτου από τον Σέξτο.

Εικάζεται ότι ο βωμός είτε έφερε ήδη πριν από την αναστήλωσή του την επιγραφή είτε απλώς η θεότητα στην οποία ήταν αφιερωμένος, με το πέρασμα τού χρόνου και την εγκατάλειψη είχε πλέον ξεχαστεί.

Ακόμη και την εποχή του Μεσαίωνα οι Εβραιοχριστιανοί καλόγεροι δεν έπαψαν να γράφουν νέα έργα για τον Άγνωστο Θεό τους και να θέλουν να πιστέψουμε (ότι αυτά τα έργα), τα έγραψε ο Λουκιανός !!!)

«Ο Λουκιανός στο έργο του «Φιλόπατρις», αναφέρεται ο όρκος: «Νή τόν ἄγνωστον ἐν Ἀθήναις» καθώς σ’ ένα απόσπασμα που λέει: «[…] ἡμεῖς δέ τόν ἐν Ἀθήναις ἄγνωστον ἐφευρόντες και προσκυνήσαντες χείρας εἰς οὐρανόν ἐκτείναντες τούτω εὐχαριστήσωμεν ὡς καταξιωθέντες τοιούτου κράτους ὑπήκοοι γενέσθαι».

Ωστόσο και στην περίπτωση αυτή, υπάρχει μιά σημαντική λεπτομέρεια που δεν πρέπει να μας διαφεύγει: το συγκεκριμένο έργο του Λουκιανού λοιπόν συγκαταλέγεται από τους ειδικούς στα ψευδεπίγραφα αφού εκτιμάται ότι πιθανότατα γράφτηκε τον Μεσαίωνα».

(Πάπυρος Larousse Britannica, τόμος 33, σελίδα 629, λήμμα: «Λουκιανός»).

(@ Ας δούμε και τι λέει η Βικιπαίδεια στο λήμμα της Λουκιανός, για το δήθεν έργο του «Φιλόπατρις» ).

(@ Εδώ Έλληνες και το λινκ της Βικιπαίδεια για τα νόθα βιβλία του Λουκιανού (που κι ακόμη αν το διορθώσουν δόλια το λήμμα οι Εβραιοχριστιανοί): εδώ θα υπάρχει για πάντα η φωτογραφία της Βικιπαίδεια, για να γνωρίζουν πάντα την αλήθεια οι Έλληνες ).

https://el.wikipedia.org/wiki/Λουκιανός#.CE.9D.CF.8C.CE.B8.CE.B1_.CE.AD.CF.81.CE.B3.CE.B1

(@ Και εδώ Έλληνες τελειώνω και αυτήν την ανάρτηση μου... που την αφιερώνω στα Ελληνόπουλα των επόμενων γενεών μας... γιατί γνωρίζω λόγω μετρήσεων του μπλογκ μου, ότι διαβάζουν τις αναρτήσεις μου λίγοι Έλληνες.

Δεν πειράζει: η επόμενη γενιά Ελλήνων, ίσως διαβάζει περισσότερο και γι’ αυτούς μάζεψα όλες αυτές τις πληροφορίες σ’ ένα άρθρο... για να μπορούν να υπάρχουν για πάντα και να τις βρίσκουν εύκολα).

Αναρτήθηκε: Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης : Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής.