Το μαστίγωμα των Σπαρτιατών στον βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος, δεν ήταν απαίτηση της Θεάς Άρτεμης, αλλά απομίμηση ενός ηρωικού Ιστορικού γεγονότος.

Το μαστίγωμα των Σπαρτιατών στον βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος, δεν ήταν απαίτηση της Θεάς Άρτεμης, αλλά απομίμηση ενός ηρωικού Ιστορικού γεγονότος.

Τα επιπλέον σχόλια μου θα είναι πάντα μέσα σε παρένθεση και θα έχουν στην αρχή με κόκκινο χρώμα, το σύμβολο αυτό @

(@ Παραθέτω μονοκόμματο το αρχαίο Ελληνικό κείμενο, που ο Αρχιερέας των Δελφών Πλούταρχος περιγράφει την Ιστορική μάχη των Πλαταιών).

«Έτσι, ούτε αμέσως ούτε όλοι μαζί, αλλά λίγοι - λίγοι και σποραδικά έφταναν για βοήθεια, ενώ ήδη επρόκειτο να αρχίσει η μάχη.

Επειδή όμως (@ ο Παυσανίας) θυσίαζε και οι θυσίες δεν ήταν ευνοϊκές, διέταξε τους Λακεδαιμόνιους, αφού βάλουν τις ασπίδες μπροστά στα πόδια τους, να παραμείνουν άφοβοι και να έχουν στραμμένη την προσοχή τους στον ίδιο, χωρίς να προβάλλουν αντίσταση σε καμιά επίθεση των εχθρών, ενώ ο ίδιος πρόσφερε πάλι θυσίες.

Και οι ιππείς άρχισαν την επίθεση και τους έφταναν τα (@ εκτοξευόμενα) βέλη, και κάποιος από τους Σπαρτιάτες πληγώθηκε.

Συνάμα ο Καλλικράτης, που λένε ότι ήταν σ’ εκείνο το στράτευμα ο ωραιότερος από τους Έλληνες στην ομορφιά και ο πιο σπουδαίος στο παράστημα, αφού χτυπήθηκε με βέλος τόξου και ψυχορραγούσε, είπε ότι δε λυπάται που πεθαίνει - γιατί εξάλλου βγήκε από την πατρίδα του για να πεθάνει για χάρη της Ελλάδας - αλλά διότι πεθαίνει χωρίς να πολεμήσει με τα όπλα του.  

Ήταν λοιπόν το πάθημά τους φοβερό, και η υπομονητικότητα των στρατιωτών θαυμαστή.

Γιατί, δεν πρόβαλλαν αντίσταση στην επίθεση των εχθρών, αλλά περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή από το θεό και το στρατηγό, ανέχονταν να χτυπιούνται και να σκοτώνονται στις θέσεις τους.

Μερικοί λένε ότι, την ώρα που ο Παυσανίας θυσίαζε και προσευχόταν λίγο παράμερα από την παράταξη, επιτέθηκαν κάποιοι Λυδοί ξαφνικά και άρπαξαν και σκόρπισαν τα σφάγια της θυσίας, κι ότι ο Παυσανίας και οι ακόλουθοι του, επειδή δεν είχαν τα όπλα τους, τους χτύπησαν με βέργες και μαστίγια· γι’ αυτό και τώρα, ως απομίμηση εκείνης της επιδρομής, προβαίνουν στη Σπάρτη στο μαστίγωμα των εφήβων γύρω από το βωμό και μετά από αυτό (@ μιμούνται) την πομπή των Λυδών».

(Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Αριστείδης – Κάτων 17,5 – 17,8).

(@ Εδώ ξεκάθαρα περιγράφει ο Αρχιερέας των Δελφών Πλούταρχος την ηρωική πράξη των Σπαρτιατών και για ποιόν ακριβώς λόγο μαστιγώνονταν οι έφηβοι Σπαρτιάτες στον βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος.

Και ο Πλούταρχος είναι σίγουρο ότι είναι ο μόνος που ήξερε καλά ως Αρχιερέας των Δελφών, ότι δεν ήταν θρησκευτική ή λατρευτική απαίτηση της Θεάς Άρτεμης (όπως θέλουν να υπονοήσουν οι Εβραιοχριστιανοί διαστρεβλωτές της Ελληνικής Ιστορίας), το μαστίγωμα στον βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος, αλλά ηρωική πράξη των Σπαρτιατών και των υπολοίπων Ελλήνων στην μάχη των Πλαταιών.

Εδώ και το αρχαίο Ελληνικό κείμενο):

«ὅθεν οὔτ' εὐθὺς οὔτ' ἀθρόοι, κατ' ὀλίγους δὲ καὶ σποράδην, ἤδη τῆς μάχης ἐν χερσὶν οὔσης, προσεβοήθουν.

[17.6] ὡς δὲ θυόμενος οὐκ ἐκαλλιέρει, προσέταξε τοῖς Λακεδαιμονίοις τὰς ἀσπίδας πρὸ τῶν ποδῶν θεμένους ἀτρέμα καθέζεσθαι καὶ προσέχειν αὐτῷ, μηδένα τῶν πολεμίων ἀμυνομένους, αὐτὸς δὲ πάλιν ἐσφαγιάζετο. καὶ προσέπιπτον οἱ ἱππεῖς: ἤδη δὲ καὶ βέλος ἐξικνεῖτο καί τις ἐπέπληκτο [17.7] τῶν Σπαρτιατῶν. ἐν τούτῳ δὲ καὶ Καλλικράτης, ὃν ἰδέᾳ τε κάλλιστον Ἑλλήνων καὶ σώματι μέγιστον ἐν ἐκείνῳ τῷ στρατῷ γενέσθαι λέγουσι, τοξευθεὶς καὶ θνήσκων οὐκ ἔφη τὸν θάνατον ὀδύρεσθαι, καὶ γὰρ ἐλθεῖν οἴκοθεν ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἀποθανούμενος, ἀλλ' ὅτι θνήσκει τῇ χειρὶ μὴ χρησάμενος. ἦν οὖν τὸ μὲν πάθος δεινόν, ἡ δ' ἐγκράτεια θαυμαστὴ τῶν ἀνδρῶν. οὐ γὰρ ἠμύνοντο τοὺς πολεμίους ἐπιβαίνοντας, ἀλλὰ τὸν παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ στρατηγοῦ καιρὸν ἀναμένοντες ἠνείχοντο βαλλόμενοι καὶ πίπτοντες ἐν ταῖς τάξεσιν.

[17.8] ἔνιοι δέ φασι τῷ Παυσανίᾳ μικρὸν ἔξω τῆς παρατάξεως θύοντι καὶ κατευχομένῳ τῶν Λυδῶν τινας ἄφνω προσπεσόντας ἁρπάζειν καὶ διαῤῥίπτειν τὰ περὶ τὴν θυσίαν, τὸν δὲ Παυσανίαν καὶ τοὺς περὶ αὐτὸν οὐκ ἔχοντας ὅπλα ῥάβδοις καὶ μάστιξι παίειν: διὸ καὶ νῦν ἐκείνης τῆς ἐπιδρομῆς μιμήματα τὰς περὶ τὸν βωμὸν ἐν Σπάρτῃ πληγὰς τῶν ἐφήβων καὶ τὴν μετὰ ταῦτα τῶν Λυδῶν πομπὴν συντελεῖσθαι».

(Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Αριστείδης – Κάτων 17,5 – 17,8).

Αναρτήθηκε: Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης : Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής.