Υπήρχαν
αυτά τα Αξιοθέατα, ως τους Ρωμαϊκούς
χρόνους… μετά, λέτε να τα κατέστρεψε η
«αγάπη»,
των Εβραιοχριστιανών;
Αποκλείεται:
Αυτοί
είναι «άγιοι» άνθρωποι,
με νηστείες και προσευχές… που
να προλάβουν να γκρεμίσουν, ΤΟΣΑ
ΠΟΛΛΑ ΕΙΔΩΛΑ !!!
Καθώς
τελείωνε το καλοκαίρι του 167 π.χ, ο
Αιμίλιος Παύλος,
αρχιστράτηγος του Ρωμαϊκού στρατού,
βρισκόταν στη βόρεια Ελλάδα και αναπαυόταν
στις δάφνες της νίκης του, μετά τον
σκληρό αγώνα εναντίον της Μακεδονίας.
Ο
ιστορικός Τίτος Λίβιος
διηγείται, ότι τότε αποφάσισε να
περιηγηθεί την Ελλάδα… για να δει αυτά…
πού η μεγάλη φήμη τους… τα παρουσίαζε
μεγαλύτερα… απ' ό,τι τα έβλεπαν τα μάτια!!!
(Τίτος
Λίβιος: 45:
27, 5-28, 5), (Το ταξίδι του Αιμίλιου Παύλου).
Χωρίς
μεγάλη ακολουθία… πέρασε τη Θεσσαλία
και έφτασε στο φημισμένο μαντείο των
Δελφών.
Εδώ
πρόσφερε θυσία στον
Θεό Απόλλωνα… Στη
Λεβάδεια (Λιβαδειά)
πήγε στο ναό του Δία
Τροφωνίου και είδε
το στόμιο της σπηλιάς… στην οποία
εισέρχονταν όσοι επιθυμούσαν να θέσουν
κάποιο ερώτημα στους Έλληνες Θεούς…
Από
κει πήγε στη Χαλκίδα
για να δει τον Εύριπο
και την Εύβοια, το μεγάλο νησί πού
ενώνεται με γέφυρα με τη στεριά.
Από
τη Χαλκίδα πέρασε
τρία μίλια απέναντι, στην
Αυλίδα, το περίφημο
λιμάνι όπου είχαν συγκεντρωθεί τα χίλια
πλοία του στόλου του Αγαμέμνονα
(εκεί βρίσκεται και ο ναός της
Θεάς Άρτεμης), όπου
αυτός ο βασιλεύς των βασιλέων… πέτυχε
ούριο άνεμο για το ξεκίνημα των πλοίων
προς την Τροία… «Θυσιάζοντας»
την κόρη του στο βωμό της θεάς.
(Η Θυσία της Ιφιγένειας
είναι τραγωδία (κοινώς θέατρο).
Αν
διαβάσεις στον Όμηρο:
ο Όμηρος
αναφέρει τις κόρες του Αγαμέμνονα,
αλλά δεν υπάρχει
πουθενά καμία Ιφιγένεια!!!
Η
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ: ΓΙ΄
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΟΥΤΕ Ο ΟΜΗΡΟΣ!!!
Οι
Κόρες του Αγαμέμνονα,
στην Ιλιάδα:
Ονομάζονται Χρυσόθεμη,
Ιφιάνασσα και
Λαοδίκη (στην
Τραγωδία Αντικαθίσταται
από την Ηλέκτρα).
Από
κει ήρθε στον Ωρωπό
της Αττικής, όπου ένας αρχαίος Μάντης (ο
Αμφιάραος)
λατρεύεται σαν Θεός· ο ναός του είναι
παλιός και σε πολύ ωραία τοποθεσία,
γεμάτη πηγές και ρυάκια.
Ύστερα
έφτασε στην Αθήνα,
επίσης ξακουστή για
τις αρχαιότητές της, αλλά και γεμάτη
ακόμη με πολλά αξιοθέατα: την Ακρόπολη,
το λιμάνι, τα τείχη πού ένωναν την πόλη
με τον Πειραιά, το ναύσταθμο… αγάλματα
θεών και ανθρώπων, σημαντικά δείγματα
κάθε τεχνοτροπίας και υλικού.
Πριν
φύγει από την πόλη πρόσφερε θυσία στην
Θεά Αθηνά,
την προστάτιδα της Ακρόπολης, και
προχώρησε στην Κόρινθο,
όπου έφτασε την επόμενη μέρα.
Η
πόλη της Κορίνθου, πού
δεν είχε ακόμη καταστραφεί, ήταν περίφημη.
Η
Ακρόπολη και ο Ισθμός ήταν ανάμεσα στα
αξιοθέατα — η Ακρόπολη χτισμένη πολύ
ψηλά, τριγυρισμένη από τείχη και πνιγμένη
στα τρεχούμενα νερά και ο Ισθμός πού
χώριζε με τη στενή του λωρίδα τη θάλασσα
στα δύο, σε ανατολική και δυτική.
Από
κει πήγε στις γνωστές πόλεις της Σικυώνας
και του Αργούς
κι έπειτα στην Επίδαυρο,
πού δεν ήταν τόσο
πλούσια, αλλά είχε τον ξακουστό ναό
του Ασκληπιού, πέντε
μίλια έξω από την πόλη, ο οποίος τώρα,
μόνον ίχνη διασώζει, από τα αναθήματα
πού του άρπαξαν, ενώ τότε ήταν γεμάτος
από τις προσφορές των ασθενών προς τον
Θεό Ασκληπιό…
για να βρουν τη γιατρειά τους.
Έπειτα
πήγε στη Σπάρτη,
πού δεν είχε λαμπρά μνημεία, αλλά ήταν
ονομαστή για τους θεσμούς και τις
παιδαγωγικές της μεθόδους.
Ύστερα,
μέσω Μεγαλόπολης,
ανέβηκε στην Ολυμπία.
Εκεί
είδε πολλά αξιοθέατα, αλλά εκείνο πού
του έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση. ήταν
ο Θεός Δίας: ένιωσε σαν να έβλεπε τον
ίδιο τον Θεό.
Τα
αξιοθέατα πού διάλεξε να επισκεφθεί ο
Αιμίλιος Παύλος
αντιπροσωπεύουν κατά γράμμα τις
προτιμήσεις της μεγάλης πλειονότητας
των Περιηγητών (Τουριστών) πού ακολούθησαν.
Ο
Αιμίλιος Παύλος
δεν ήταν Ηρόδοτος:
να ενδιαφέρεται για τα ήθη και τα έθιμα
των ανθρώπων και να πιάνει κουβέντα με
νεωκόρους και επιχειρηματίες.
Ενδιαφερόταν,
σχεδόν αποκλειστικά, για τα μνημεία του
παρελθόντος.
Και,
από τα μνημεία του παρελθόντος: έδωσε
προτεραιότητα, σε όσα τιμούσαν τους
Έλληνες Θεούς…
Δεύτερα
στη σειρά έρχονταν, όσα είχαν σχέση με
τη Μυθολογία
και την Ιστορία.
Έτσι,
είδε τους μεγάλους ναούς των Δελφών,
των Αθηνών,
τού Ωρωπού,
της
Επιδαύρου - επισκέφθηκε
το λιμάνι όπου ο Αγαμέμνονας
συγκέντρωσε το στόλο, για τη μυθική
εκστρατεία της Τροίας,
και τη ναυτική βάση η οποία, δυόμιση
αιώνες πριν από την εποχή του, έκανε
μεγάλο, το όνομα της Αθήνας.
Συμπεριέλαβε
το άγαλμα
του Δία στην Ολυμπία, όχι
τόσο για την καλλιτεχνική του αξία, όσο
για τη φήμη του και για το δέος πού
ενέπνεε στον θεατή (όπως λένε, είπε:
«Ο
Φειδίας έπλασε τον Δία του Ομήρου ! »
(Πλούταρχος:
Αιμίλιος Παύλος, 28:
5).
Και
περιέλαβε επίσης ένα από τα θαύματά της
φύσεως, τον πορθμό του
Ευρίπου — πλάτους
μόλις 40 μέτρων — μεταξύ Στερεάς Ελλάδας
και Εύβοιας… όπου υπάρχει θαλάσσιο
ρεύμα με ταχύτητα 4-6 μίλια την ώρα… πού
αλλάζει κατεύθυνση με ανησυχητική
ακαταστασία.
Ανάμεσα
στα αξιοθέατα πού περιέλαβε στο δρομολόγιο
του ο Αιμίλιος Παύλος
(μόνον ένα, είχε σχέση
με τη φύση)… ο πορθμός του Ευρίπου.
Και
πήγε εκεί, όχι για συναισθηματικούς, ή
αισθητικούς λόγους… αλλά για να δει
ένα αξιοπερίεργο.
Σήμερα
κάνουμε μακρινά ταξίδια για να επισκεφθούμε
όμορφα τοπία, ή δύσκολες αναβάσεις…
για να απολαύσουμε ένα μεγαλόπρεπο
πανόραμα… και δείχνουμε ιδιαίτερη
προτίμηση σε άγρια και παρθένα μέρη,
όπου δεν έχει ακόμη επέμβει το ανθρώπινο
χέρι.
Οι
Αρχαίοι
έκαναν τον κόπο να σκαρφαλώσουν σε βουνό
μόνο για ορισμένο
Σκοπό: για να εξετάσουν…
από ποιά σημεία μπορούσε να περάσει
ένας ορεινός δρόμος… ή αναζητώντας,
κάποιο θαύμα της φύσεως… στην κορυφή
του.
Δεν
ενδιαφέρονταν καθόλου να ατενίζουν
οροσειρές με πριονωτές χιονοσκέπαστες
κορυφές… έμεναν αδιάφοροι, στην αυστηρή
ομορφιά της απέραντης κοιλάδας.
(L.
Friedlander:
Darstellungen aus der Sittengeschichte Romsi, Λειψία
1922,
Σελίδες:
459-65).
Το
μόνο πού χαίρονταν σ΄ ένα τοπίο: ήταν η
χάρη του.
Σε
ό,τι είχε σχέση με τη φύση: ενδιαφέρονταν
κυρίως για τοποθεσίες, όπου
ο επισκέπτης ένιωθε τη θεία παρουσία —
όχι όμως σε βουνοκορφές και ερήμους,
όπως την αναζητούμε σήμερα… αλλά μάλλον
σε πιο κλειστούς χώρους.
Επισκέπτονταν
πηγές, όπου: στο Αέναο ανάβλυσμα του
νερού… διέκριναν την
επέμβαση κάποιου Θεού…
έχτιζαν ολόγυρα βωμούς και ναούς και
τιμούσαν τον Θεό…
ρίχνοντας νομίσματα στο νερό — παράδοση
πού διατηρήθηκε διαμέσου των αιώνων.
Επισκέπτονταν
Σπηλιές: γιατί ψηλαφώντας στα σκοτεινά
και ακούγοντας μυστηριώδεις υποχθόνιους
ήχους (όπως η πνιχτή βοή υπόγειων
ρευμάτων)…τούς
έφερναν πιο κοντά στους Θεούς μας…
που πάντοτε είναι, μέσα στην φύση ! ! !
Επισκέπτονταν
άλση και δάση: όπου η σιγαλιά και η πυκνή
σκιά των δέντρων… τους έδιναν την ίδια
αίσθηση.
Ορισμένα
φυσικά τοπία έγιναν αξιοθέατα χάρη, στη
λογοτεχνική τους φήμη.
Τυπικό
παράδειγμα, η κοιλάδα
των Τεμπών στην Ελλάδα,
πού τις χάρες της τραγούδησαν ο ένας
μετά τον άλλον οι ποιητές… και Αντίγραφό
της: αποτελούσαν οι
θαυμαστοί κήποι της έπαυλης του Αδριανού
στα Τίβουρα.
Ο
αρχαίος Περιηγητής
(τουρίστας) συνήθιζε επίσης να επισκέπτεται
ποταμούς, πού είχαν αφήσει τη σφραγίδα
τους στη λογοτεχνία: τον Νείλο, τον
Δούναβη, τον Ρήνο, τον στριφογυριστό
Μαίανδρο, της Μικράς Ασίας.
Τέλος,
υπήρχαν τα εντυπωσιακά αξιοπερίεργα
της φύσης: όπως ο πορθμός του Ευρίπου,
πού επισκέφθηκε ο Αιμίλιος
Παύλος.
Το μόνο βουνό όπου πρόθυμα ανέβαιναν οι αρχαίοι ήταν η Αίτνα: για να θαυμάσουν με δέος, τον κρατήρα ενός εν ενεργεία ηφαιστείου.
Οι
θερμές πηγές της
Ιεράπολης στη Μικρά
Ασία ήταν ονομαστές όχι μόνο για τα νερά
τους αλλά και για ένα αξιοπερίεργο
θέαμα: μια ρωγμή του εδάφους, πλατιά όσο
να χωράει το σώμα ενός άντρα… από την
οποία ξεπεταγόταν τοξικό αέριο τόσο
δυνατό… ώστε να σκοτώνει τα πουλιά πού
περνούσαν από πάνω… ή ακόμη και ταύρους
πού τούς έσερναν ως εκεί για να το
μυρίσουν… είχε γύρω προστατευτικό
κλοιό… και πιο πέρα υπήρχε παρατηρητήριο.
Η
λίμνη Αβέρνη (η Άορνος
των Ελλήνων), κοντά
στη Νεάπολη, όπου
αναδίδονταν παρόμοιες αναθυμιάσεις
(όπως σήμερα στη γειτονική Σολφατάρα),
έγινε κατά τον Βιργίλιο…
η είσοδος του Κάτω
Κόσμου.
Τον
3ο αιώνα π.Χ., Ίνας
άγνωστος μελετητής, ο οποίος ζούσε
μάλλον στην Αλεξάνδρεια,
συνέταξε κατάλογο με τα επτά θαύματα
τού κόσμου.
Δεν
αποτελούσαν κατά κανέναν τρόπο Τουριστικές
περιοχές… αλλά δίνουν
μιά καθαρή εικόνα… για το τι Θεωρούσαν
οι Αρχαίοι, αξιοθέατο.
Ήταν
όλα έργα τού ανθρώπου
(όχι
της φύσης)… και τα
περισσότερα περασμένων εποχών:
Οι
Πυραμίδες της Αιγύπτου…
οι Κρεμαστοί Κήποι
της Βαβυλώνας… το
άγαλμα τού Δία στην Ολυμπία
(πού τόσο εντυπωσίασε τον Αιμίλιο
Παύλο)… ο
ναός της Θεάς Άρτεμης
στην Έφεσο… ο
τάφος του Μαύσωλου στην Αλικαρνασσό.
Μόνον
ο Κολοσσός της Ρόδου
και ο Φάρος της
Αλεξάνδρειας: ήταν
έργα Σύγχρονα με τον συντάκτη τού
Καταλόγου.
(L.
Friedlander:
Darstellungen aus der Sittengeschichte Romsi, Λειψία
1922,
Σελίδα,
444), (Για τα επτά θαύματα).
Στην
προτίμησή του για το παρελθόν έναντι
του παρόντος, ο αρχαίος
Περιηγητής (τουρίστας)…
Δεν διέφερε από τον σύγχρονο όμοιο του.
Η
βασική διαφορά είναι, ότι ο αρχαίος
Περιηγητής (τουρίστας)…
δεν έκανε τόσο σαφή
διαχωρισμό… όσο
κάνουμε σήμερα… ανάμεσα
στο Μυθικό και στο Ιστορικό παρελθόν…
γι' αυτούς η ιστορία
άρχιζε… τα πρώιμα
χρόνια… στα οποία
αναφέρεται η Μυθολογία.
Έτσι,
ανάμεσα στα σημαντικότερα τουριστικά
αξιοθέατα, ήταν συγκεκριμένα μνημεία…
αυτών των μακρινών Ημερών.
(Για
τα αξιοθέατα της μυθολογίας):
(L.
Friedlander:
Darstellungen
aus
der
Sittengeschichte
Romsi,
Λειψία 1922, Σελίδες: 418, 450-3, 463),
(F.
Pfister:
Der Reliquienkult im Altertum (Religions geschichtliche Versuche und
Vorarbeiten, Τόμος,
5, Giessen 1909, Σελίδες:
63-4, 93, 107, 156, 219, 221, 280-1, 286, 336, 347-50, 362-4, 368,
454).
Στη
Σαλαμίνα: έδειχναν
στον επισκέπτη την πέτρα όπου καθόταν
ο Τελαμών και
έβλεπε τούς δύο γιούς του, τον Αίαντα
και τον Τεύκρο…
να φεύγουν για την Τροία…
Έξω
από τη Σπάρτη:
τού έδειχναν το σημείο του δρόμου, όπου
η Πηνελόπη,
αποφάσισε να παντρευτεί τον Οδυσσέα…
Στην
Τροιζήνα:
το σημείο όπου η Φαίδρα
συνήθιζε να παρακολουθεί
τον Ιππόλυτο,
την ώρα πού γυμναζόταν ολόγυμνος…
Κοντά
στην εκβολή του Τίβερη:
την τοποθεσία όπου κατασκήνωσε ο
Αινείας (ως τον 6ο
αιώνα μ.χ, υπήρχε εκτεθειμένο στη Ρώμη
το πλοίο του Αινεία
(δηλαδή το ξύλο του, είχε αντέξει πάνω
από χίλια χρόνια)…
Στον
Πανοπέα της
κεντρικής Ελλάδας: απομεινάρια
τού Πηλού, από
τον οποίο ο Προμηθέας,
έπλασε τους πρώτους
ανθρώπους… και όσοι
είχαν το κουράγιο να ταξιδέψουν ως τον
Καύκασο: μπορούσαν
να δουν το βράχο, όπου είχε αλυσοδέσει
(η Βία και
το Κράτος),
μ΄εντολή του Θεού
Δία, τον
Τιτάνα Προμηθέα.
Ο
Περιηγητής
(τουρίστας) έβλεπε στην Τροία:
την πελεκημένη πέτρα… όπου είχαν δέσει
την Κασσάνδρα
(όταν την άγγιζες, ή
την έτριβες: η
μπροστινή μεριά έβγαζε γάλα, η πίσω
αίμα)…
Στη
Φρυγία
της Μικράς Ασίας: τον Πλάτανο, όπου ο
Θεός Απόλλωνας…
έδεσε τον Μαρσύα,
για να τον γδάρει…
(@
Όταν γδάρει
ένας Έλληνας Θεός
κάποιον άνθρωπο (που έχει διαγωνιστεί
μαζί του)…
Συμβολίζει:
Ότι ο διαγωνιζόμενος
άνθρωπος… με αυτόν τον τρόπο… μεταβαίνει
σε άλλο υψηλότερο πνευματικό, ή τεχνικό
επίπεδο…
Αφού
δέχθηκε την μεγάλη
αξία (του
ανθρώπου αυτού)… ένας Έλληνας Θεός…
και γι΄ αυτόν τον λόγο…
έλαβε μέρος μαζί του… στον διαγωνισμό
! ! !)
Στην
Τροιζήνα:
την ελιά όπου συντρίφτηκε το άρμα του
Ιππόλυτου…
Στις
Μυκήνες:
την ελιά κάτω από την οποία καθόταν ο
Άργος, όταν φύλαγε
την Ιώ…
Στην
Κρήτη: τη
σπηλιά όπου γεννήθηκε ο Θεός
Δίας…
Στο
Πήλιο:
άλλη σπηλιά… όπου ζούσε ο Κένταυρος
Χείρων.
Στο
Αγύριο της
Σικελίας: μπορούσαν να περιεργαστούν
κάτι αποτυπώματα στο βράχο… τα όποια
είχαν γίνει από τα βόδια τού
Γηρυόνη (του τρισώματου
τέρατος πού σκότωσε ο Ηρακλής)…
Ο
Ηρακλής
μάχεται
τον
τρισώματο
Γηρυόνη.
Πανοραμικό
ανάπτυγμα
της
αγγειογραφίας,
εμπρόσθια
όψη
(επάνω)
και
όπισθεν
όψη (κάτω).
Στην
Αθήνα:
ανέβαιναν
σ΄ ένα
σημείο
της
Ακρόπολης…
από
όπου
φαινόταν
η θάλασσα…
και τους
διηγούνταν…
πώς ο
Αιγέας
πήδηξε
απ΄
εκεί και
σκοτώθηκε…
όταν
είδε να
έρχεται
το πλοίο
του
Θησέα,
με μαύρα
πανιά (ο
Θησέας
είχε
ξεχάσει
να
σηκώσει
τα άσπρα
πανιά,
το συμφωνημένο
σινιάλο,
ότι
επέστρεφε
σώος).
Υπήρχαν,
όπως
ήταν
φυσικό,
αναρίθμητοι
τάφοι
Ηρώων
και
Ηρωίδων
για
επίσκεψη.
Μπορούσες
να δεις
τον τάφο
της
Ωραίας
Ελένης,
στη
Ρόδο…
του
Αχιλλέα
και
του
Αίαντα,
στην
Τροία…
του
Νέστωρα
στην
Πύλο…
της
Φαίδρας
στην
Τροιζήνα…
του
Ορέστη
στη
Σπάρτη…
του
Οιδίποδα,
στην
Αθήνα…
των
παιδιών
της
Μήδειας,
στην
Κόρινθο.
Τα
πράγματα
περιπλέκονταν:
όταν το
ίδιο
Πρόσωπο
τύχαινε
να
εμφανίζεται
θαμμένο
σε δύο
διαφορετικά
μέρη.
Η
Τροιζήνα
και
η Αθήνα
διεκδικούσαν
και οι
δύο, τον
τάφο
του
Ιππόλυτου…
Το
Άργος
και
η Κύπρος:
τον τάφο
της
Αριάδνης…
Το
Πάριο
και η
Κεβρήνη:
τον τάφο
του
Πάρη…
Οι
Μυκήνες
και οι
Αμύκλες:
του
Αγαμέμνονα
και
της
Κασσάνδρας.
Εκτός
από
τους
τάφους…
υπήρχαν
και
κατοικίες
μυθικών
προσώπων
για
επίσκεψη:
Η κατοικία
τού
Μενέλαου,
στη
Σπάρτη
(ακόμη
όρθια,
και
μάλιστα
σε
λειτουργία,
ύστερα
από
1500 χρόνια)…
Η
κατοικία
του
Νέστωρα,
στην
Πύλο
(όπως
και η
σπηλιά,
όπου
φύλαγε
τα
κοπάδια
του)…
(Παυσανίας:
4: 36: 2), (Για
την
σπηλιά
του
Νέστωρα).
Το
σπίτι
τού
Ιππόλυτου
και η
καλύβα
τού
Ορέστη,
στην
Τροιζήνα…
Η
περιοχή
όπου
βρισκόταν
το παλάτι
του
Αιγέα,
στην
Αθήνα…
Τα
ερείπια
της
οικίας
του
Αμφιτρύωνα
στη Θήβα
(οι
ξεναγοί
έδειχναν:
ακόμη
και το
δωμάτιο…
πού
χρησίμευσε…
ως νυφικό
δωμάτιο,
της
Αλκμήνης).
Αν
και τα
αξιοθέατα
της
Μυθολογίας
είχαν
την
πρώτη
θέση
στα
ενδιαφέροντα
του
περιηγητή…
ωστόσο
καθόλου
δεν
καταφρονούσε,
τα
ιστορικά
μνημεία:
(Για
τα
Ιστορικά
αξιοθέατα):
(L.
Friedlander:
Darstellungen
aus
der
Sittengeschichte
Romsi,
Λειψία
1922, Σελίδες:
450, 454-6).
(F.
Pfister:
Der Reliquienkult im Altertum (Religions geschichtliche Versuche und
Vorarbeiten, Τόμος,
5, Giessen 1909, Σελίδες:
233, 237, 352, 456).
Τον
τάφο
του
Ξενοφώντα,
στον
Σκιλλούντα
(κοντά
στην
Ολυμπία)…
όπου
έζησε
αποτραβηγμένος
πολλά
χρόνια.
Τον
τάφο
του
Θεμιστοκλή,
στην
αγορά
της
Μαγνησίας,
της
Μικράς
Ασίας.
Τον
τάφο
του
Πινδάρου,
στη
Θήβα…
(Παυσανίας:
9: 23: 2), (Για
τον τάφο
του
Πινδάρου).
Τον
τάφο
του
Σόλωνα,
στην
Αθήνα…
Τον
τάφο
του
Δημοσθένη,
στην
Καλαβρία
(όπου
και
αυτοκτόνησε)…
Τον
τάφο
του
Βιργιλίου
στα
βόρεια
της
Νεάπολης.
Ανάμεσα
στα
αξιοθέατα
τής
Ρώμης
ήταν οι
τάφοι
των
αυτοκρατόρων:
το
γιγαντιαίο
μαυσωλείο,
όπου
ήταν
θαμμένοι
ο
Αύγουστος,
ο
Τιβέριος
και ο
Κλαύδιος…
Η
στήλη
του
Τραϊανού:
της
οποίας
η βάση…
περιέκλειε
χρυσή
τεφροδόχο,
με τη
στάχτη
του
αυτοκράτορα…
Το
μεγαλόπρεπο
μνημείο
τού
Αδριανού,
τόσο
μεγάλο
και
εκτεταμένο,
ώστε να
μετατραπεί
σε
φρούριο
(το
σημερινό
Castel Sant Angelo).
Στην
Αθήνα,
μπορούσε
να δει
κανείς,
το σπίτι
του
Σωκράτη…
Το
σπίτι
τού
Δημοσθένη,
με το
υπόγειο…
όπου
συνήθιζε
να
κλείνεται
για
μήνες
και να
εξασκείται
στη
Ρητορική…
(Πλούταρχος:
Δημοσθένης:
7: 3), (Για
το
υπόγειο
δωμάτιο
του).
Το
σπίτι
του
Αλκιβιάδη…
Στη
Θήβα
υπήρχε
το σπίτι
τού
Πινδάρου,
πού το
σεβάστηκε
ο Μέγας
Αλέξανδρος…
όταν
ισοπέδωσε
την
υπόλοιπη
πόλη
(για
χάρη
των
υπόλοιπων
Ελλήνων
συμμάχων
του).
Στο
Μεταπόντιο
της Κάτω
Ιταλίας:
υπήρχε
το σπίτι,
όπου
έζησε
και
πέθανε
ο
Πυθαγόρας…
Στο
Κάπρι:
ο βράχος,
από
τον
οποίο
ο Τιβέριος
γκρέμιζε
στη
θάλασσα…
όσους
υποπτευόταν
για
προδοσία…
Στη
Ρώμη:
ένας
ναΐσκος,
στο
σημείο
του
Καπιτωλίνου…
όπου
είχε
γεννηθεί
ο
Αύγουστος…
και
το
«σκοτεινό
δωματιάκι,
στο
βρωμερό
σπίτι»…
όπου
γεννήθηκε
ο
Τίτος.
Στη
Βαβυλώνα:
το σπίτι
όπου
πέθανε
ο Μέγας
Αλέξανδρος.
Ο
Μέγας
Αλέξανδρος
ως
Θεός:
Είχε
πράγματι
γίνει,
σχεδόν
παντού…
«Αντικείμενο»
Λατρείας.
Ο
Τραϊανός
είχε τη
δυνατότητα,
να
επισκεφθεί
το σπίτι
του
Μεγάλου
Αλεξάνδρου
στη
Βαβυλώνα…
σχεδόν
τετρακόσια
χρόνια
αργότερα.
Στην
Αλεξάνδρεια:
την πιο
ονομαστή
από
τις
πόλεις
πού
έφεραν
το όνομά
του… η
Σορός
του
Μεγάλου
Αλεξάνδρου…
είχε
εναποτεθεί
σε
μεγαλόπρεπο
τάφο,
μέσα σε
ολόχρυση
σαρκοφάγο..
(Στράβων:
17: 794), (Για
τον τάφο
του
Μεγάλου
Αλεξάνδρου).
(όταν
κατά
τον 1ο
αιώνα
π.χ,
η Αίγυπτος
περνούσε
δύσκολους
καιρούς,
κάποιος
ηγεμόνας
της,
εξαφανίστηκε…
μαζί με
το
πολύτιμο
περίβλημα…
και το
λείψανο
μεταφέρθηκε
αναγκαστικά,
σε
γυάλινο,
ή
αλαβάστρινο
φέρετρο).
Ο
Μιθριδάτης
διανυκτέρευσε
κάποτε
σε κάποιο
Κατάλυμα:
μόνο
και
μόνο…
Γιατί
είχε
κοιμηθεί
εκεί,
ο
Μέγας
Αλέξανδρος.
Έξω
από
την
Τύρο:
έδειχναν
στους
επισκέπτες…
την πηγή
δίπλα
στην
οποία…
είχε
δει ο
Μέγας
Αλέξανδρος
ένα
όνειρο…
πού
προέλεγε
την
κατάληψη
της
πόλης.
Στην
πόλη
Μίεζα,
της
Μακεδονίας:
έβλεπαν
τη Σχολή…
όπου
ο
Αριστοτέλης…
δίδασκε
τον
χαρισματικό
του
μαθητή,
τον Μέγα
Αλέξανδρο.
(Πλούταρχος:
7: 4), (Για
την
σχολή
του
Αριστοτέλη).
Στη
Χαιρώνεια
τους
πήγαιναν
στη
«Βελανιδιά
τού
Αλέξανδρου»… το
δέντρο
πού
από
κάτω
του
είχε
στηθεί
η
σκηνή
του…
κατά
την
κρίσιμη
μάχη
στην
οποία
εκείνος
και
ο
πατέρας
του…
κατατρόπωσαν
Αθηναίους
και
Θηβαίους…
βάζοντας
τέλος…
στον
κατακερματισμό
της
Ελλάδας…
σε
ανεξάρτητες
πόλεις.
Τα
τέσσερα
αγάλματα
πού
στήριζαν
τη
σκηνή
του,
κατέληξαν
στη
Ρώμη:
δύο
μπροστά
στο ναό
του Άρη
Εκδικητή…
δύο
μπροστά
σε ένα
κτίριο
στο
Φόρουμ.
Σε
εγχειρίδιο
για τους
Έλληνες
εμπορευόμενους,
πού
συναλλάσσονταν
με την
κοιλάδα
τού
Ινδού,
στα βάθη
της
Ινδίας:
υπήρχε
υπενθύμιση
για: «υπολείμματα
του
στρατού
του
Μεγάλου
Αλέξανδρου
στην
περιοχή,
αρχαίους
βωμούς,
θεμέλια
στρατοπέδων
και
τεράστια
πηγάδια».
Άλλο
ένα
στοιχείο
του
ιστορικού
παρελθόντος
πού
τραβούσε
τούς
περιηγητές,
ήταν τα
Μνημεία
των
μεγάλων
μαχών.
(Για
τα
πεδία
μαχών):
(Παυσανίας:
9: 40: 10).
(L.
Friedlander:
Darstellungen aus der Sittengeschichte Romsi, Λειψία
1922, Σελίδες:
408-9, 454-5).
Οι
επισκέπτες
τής
Αθήνας
συχνά
έκαναν
εκδρομή
στον
Μαραθώνα…
σε
περίπου
απόσταση
40 χιλιομέτρων…
το θέατρο
της
εντυπωσιακής
νίκης
των
Αθηναίων,
εναντίον
των
Περσών…
κατά
τον
πρώτο
Περσικό
πόλεμο.
Ανάμεσα
στα
άλλα:
τους
έδειχναν
τον
τύμβο
(του
κοινού
τάφου,
των 192
Αθηναίων)…
πού
έπεσαν
στη μάχη
(οι
Πέρσες
έχασαν
6.400).
Ύστερα
ήταν το
πεδίο
της
μάχης
της
Χαιρώνειας,
πού
μόλις
αναφέραμε.
Εδώ
ο τύμβος
με το
μαρμάρινο
λιοντάρι…
απαθανάτιζε
το
σημείο…
όπου
έπεσε
σύσσωμος
ο Ιερός
Λόχος…
η Επίλεκτη
Φρουρά,
των
τριακοσίων
Θηβαίων
μαχητών.
(J.
Frazer:
Pausanias΄s
Description of Greece, Λονδίνο
1898), (Για
την
Χαιρώνεια).
Λιοντάρι
της
Χαιρώνειας.
Οι
σημερινοί
επισκέπτες
βλέπουν
ακόμη
το
λιοντάρι,
πού
αποκαλύφθηκε
στις
ανασκαφές
τού
περασμένου
αιώνα
και
τοποθετήθηκε
στην
ίδια
θέση.
Τα
λατομεία
των
Συρακουσών
ήταν
ένα από
τα βασικά
αξιοθέατα
της
πόλης.
Πολλοί
επισκέπτες
ίσως
πήγαιναν
εκεί…
κυρίως
για να
δουν
τις
παγερές
σπηλιές:
όπου
πέθαναν
7.000 αιχμάλωτοι
Αθηναίοι…
μετά τη
συντριπτική
τους
ήττα,
του 413
π.χ.
Τέλος,
τότε
όπως
και
τώρα: η
τέχνη
είχε
μιά από
τις
πρώτες
θέσεις
στις
προτιμήσεις
των
περιηγητών.
(Για
την
τέχνη):
(L.
Friedlander:
Darstellungen aus der Sittengeschichte Romsi, Λειψία
1922, Σελίδες:
457-9).
Η
επίσκεψη
τού
Αιμίλιου
Παύλου
στον
Δία
του
Φειδία
στην
Ολυμπία
ήταν
τελικά
ένα από
τα πιο
ενδιαφέροντα
σημεία
της
περιήγησης
του
(καθόλου
παράξενο)…
αφού
αυτό το
αριστούργημα
μπήκε
στον
κατάλογο
με
τα
επτά
θαύματα…
και
συναγωνίστηκε
την
Αφροδίτη
του
Πραξιτέλη…
για το
πιό
από
τα δύο,
ήταν το
πιό
φημισμένο
του
αρχαίου
κόσμου.
Η
Αφροδίτη
βρισκόταν
στην
Κνίδο,
μιά
πόλη
στη
νοτιοδυτική
ακτή
της
Μικράς
Ασίας,
και λένε
ότι ένας
πλούσιος
βασιλιάς
της
Μικράς
Ασίας…
προσφέρθηκε
κάποτε
να
καλύψει
ολόκληρο
τον
προϋπολογισμό
της
Πόλης,
με
αντάλλαγμα
το
περίφημο
άγαλμα.
Οι
Κνίδιοι
αρνήθηκαν,
και σ'
αυτή
τους
την
απόφαση
μπορεί
να
οδηγήθηκαν
και από
ψυχρό
υπολογισμό,
εκτός
από
τους
συναισθηματικούς
λόγους:
το
άγαλμα,
εκτεθειμένο
σε
ειδικό
ανοικτό
περίπτερο…
ώστε οι
επισκέπτες
να το
θαυμάζουν,
από
όλες
τις
πλευρές…
τραβούσε
κάθε
χρόνο
πλήθη
Περιηγητών
(Τουριστών)
στην
πόλη.
Τρίτο
ονομαστό
γλυπτό:
ήταν η
Χάλκινη
Αγελάδα
του
Μύρωνα,
πού
βρισκόταν
στην
Ακρόπολη
των
Αθηνών.
Ποιητές
είχαν
υμνήσει
με
εκστατικούς
στίχους,
τη
φυσικότητα
της
κατασκευής
της:
Πού
Μπορούσε
να
Ξεγελάσει…
όχι
μόνο
Βοσκό…
αλλά
και
Μοσχάρια
και
Ταύρους.
Ο
Κικέρων,
σε ένα
λόγο
του
γραμμένο
γύρω
στο 70
π.χ…
αναφέρει
παρεμπιπτόντως
κάπου
μισή
ντουζίνα
έργα
τέχνης
με
σημαντική
φήμη…
Έργα:
πού
ο
κόσμος
δημιουργούσε
συνωστισμό,
για
να
τα
απολαύσει.
Σ'
αυτά
περιλαμβάνονταν,
εκτός
από
την
Αφροδίτη
του
Πραξιτέλη
και την
Αγελάδα
τού
Μύρωνα:
ένα
άγαλμα
της
Ευρώπης,
πάνω
στον
ταύρο…
πού
βρισκόταν
στον
Τάραντα,
έργο
του
Πυθαγόρα
από
το Ρήγιο…
Ένας
μαρμάρινος
'Έρως
στις
Θεσπιές,
στη
Βοιωτία:
έργο
του
Πραξιτέλη…
Ένας
πίνακας
της
Αναδυόμενης
Αφροδίτης
στην
Κω:
έργο
του
Απελλή…
τον
οποίο
οι
αρχαίοι
θεωρούσαν
τον
Μεγαλύτερο
Ζωγράφο
(οι
Ρωμαίοι,
δεν ήταν
ανάγκη
να
ταξιδέψουν,
για να
θαυμάσουν
αυτό
το
αριστούργημα)…
γιατί
κάπου
μισό
αιώνα
μετά
την
εποχή
του
Κικέρωνα…
ο
αυτοκράτορας
Αύγουστος…
το
αγόρασε
και το
τοποθέτησε…
σε ναό
αφιερωμένο
στον
Καίσαρα…
μέσα
στο
Φόρουμ…
Μια
Προσωπογραφία
του
Μεγάλου
Αλέξανδρου
στην
Έφεσο:
επίσης
έργο
του
Απελλή…
Μιά
εικόνα
τού
Ιαλυσού:
του
μυθικού
ιδρυτή
της
Ρόδου
(μεταφέρθηκε
από
τη Ρόδο
στη
Ρώμη
μετά
το θάνατο
του
Κικέρωνα)…
Μιά
εικόνα
της
Παράλου:
της
μιας
από
τις
δύο
ιερές
τριήρεις
των
Αθηναίων
(στα
μεγάλα
προπύλαια
της
Ακρόπολης
των
Αθηνών)…
Τα
δύο έργα
του
Πρωτογένη,
σύγχρονου
του
Απελλή.
Ο
κατάλογος
του
Κικέρωνα
είναι
διαφωτιστικός:
όλα τα
γλυπτά
και οι
πίνακες
πού
αναφέρει
είχαν
γίνει
πριν
από
200, ως
400 χρόνια
(ο
Πυθαγόρας,
ο Μύρων
και ο
Φειδίας
έζησαν
τον 5ο
αιώνα
π.χ,
και ο
Πραξιτέλης,
ο Απελλής
και ο
Πρωτογένης
τον
4ο αιώνα).
(Κικέρων:
Verr. 2: 4: 135) και
πβ.
(J.
Pollitt:
The Art of
Greece 1400-31 B.C Sources and Documents, Prentice-Hall 1965, 59,
128, 133, 166-7, 177).
Με
άλλα
λόγια:
Ο
Αρχαίος
λάτρης
της
τέχνης,
ενδιαφερόταν
κυρίως
για τα
παλιά
έργα.
Δεν
είχε
όμως τη
δυνατότητα
να τα
δει όλα
μαζί
όμορφα
συγκεντρωμένα…
σε κάποιο
σημερινό
Μουσείο
Αθηνών
ή σε
κάποιο
Λούβρο…
το
μόνο
πού
μπορούσε
να
κάνει
ήταν:
να
πηγαίνει
από
Ναό
σε
Ναό.
Τώρα,
το πώς
ο αρχαίος
Ελληνικός
Ναός,
έφτασε
να
χρησιμεύει
για
Μουσείο
και
έκθεση
έργων
τέχνης:
Θα
σας
Ενημερώσω
με άλλη
Ανάρτηση
μου.
Γεώργιος
Γρηγορομιχελάκης: Συγγραφέας,
Ιστορικός Ερευνητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου